Μανώλης Βασιλάκης ο Νίκος Δήμου και οι 120 Ίανοι

Η ΔΗΛΩΣΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ

Αισθάνομαι την ανάγκη μετά από διάστημα πέραν της διετίας και συνεχείς δικαστικούς αγώνες να περατώσω μία σοβαρή εκκρεμότητα που ταλανίζει εμένα αλλά και άλλους.
Όντως
α) με τα τέσσερα δημοσιεύματά μου στην «Εξουσία» στις 21-2-99, 1-3-99 και 11-3-1999 με τίτλους «Συμμορίες και συμμωρίες Ι», «Συμμορίες και συμμωρίες ΙΙ», «Συμμορίες και συμμωρίες ΙΙΙ» και «Το παρακράτος θεσμός ισχυρότερος του κράτους»,
β) με την συνέντευξή μου στον κ. Νικήτα Λιοναράκη στην εκπομπή του Α΄ Προγράμματος της Ε.ΡΑ. "Γειτονιές της Ελλάδας" στις 24-3-1999, κατόπιν προσυνεννόησης μαζί του για το περιεχόμενο αυτής, αφού άλλωστε γνώριζε την διένεξή μου με τον κ. Φαήλο Κρανιδιώτη και το "Δίκτυο 21" και
γ) με δήλωσή μου που δημοσιεύθηκε σε άρθρο της "Αυριανής" στις 3-10-1999, προσέβαλα την τιμή και την υπόληψη του κ. Φαήλου Κρανιδιώτη.
Με τα δημοσιεύματα και τις δηλώσεις μου αυτές επετράπη δυστυχώς να αιωρούνται απαράδεκτες και αδικαιολόγητες από τα πραγματικά γεγονότα αμφισβητήσεις για την ακεραιότητα του χαρακτήρα, τον πατριωτισμό, την κοινωνική, πολιτική και επαγγελματική εντιμότητα και αξία του, ενώ συχνά στα άρθρα μου και στην παραπάνω συνέντευξη μου στο Α' Πρόγραμμα χρησιμοποίησα ύβρεις, όπως «παρακρατικός», «φωνασκούντες κακούργοι των media», «νευροπαθείς ψευδοπατριώτες» κ.α., που αδίκησαν και πρόσβαλαν τον κ. Κρανιδιώτη, ενώ αναφέρθηκα σε γεγονότα που ήταν αναληθή ή ενέπλεξα τον κ. Κρανιδιώτη σε επιλήψιμες δραστηριότητες και ενέργειες , με τις οποίες ουδεμία σχέση είχε.
Έκανα επίσης τις εν λόγω δημοσιεύσεις και δηλώσεις, μεσούσης της υπόθεσης Οτσαλάν, μετέχοντας σε ένα πολιτικό παιχνίδι παραπληροφόρησης και δημιουργίας αποδιοπομπαίων τράγων, που δημιουργήθηκε από κατευθυνόμενες και ψευδείς "πληροφορίες", τους διακινητές των οποίων κωλύομαι ν' αποκαλύψω για ευνοήτους λόγους, αλλά και καλυπτόμενος από το δημοσιογραφικό απόρρητο.
Δηλώνω λοιπόν ότι τιμώ και σέβομαι τον κ. Φ. Κρανιδιώτη ως άνθρωπο, ως ενεργό πολίτη και ως επαγγελματία δικηγόρο και του ζητώ συγγνώμη για τις προσβολές και τους υβριστικούς χαρακτηρισμούς και τους συκοφαντικούς ισχυρισμούς που του απηύθυνα με τα άρθρα μου, τις δηλώσεις μου και την ραδιοφωνική μου συνέντευξη. Τα αυτά ισχύουν και για το σωματείο "Κεντρική Ομάδα 21 - Δίκτυο 21 - Κίνηση Πατριωτικής Αφύπνισης", καθώς και για τους κ.κ. Αντώνη Σαμαρά, Ευάγγελο Τσίρκα και Χριστόδουλο Γιαλλουρίδη, τους οποίους επίσης σέβομαι και τιμώ για την εντιμότητα, την σοβαρότητα και τον πατριωτισμό τους.
Ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκα από τους αρχιτέκτονες αυτής της εκστρατείας λάσπης με τις κατευθυνόμενες ψευδείς "πληροφορίες" με το συκοφαντικό περιεχόμενο, στην οποία δυστυχώς δέχθηκα να συμμετάσχω τυφλωμένος από την πολιτική μου πίστη σε αυτούς, με εξέθεσε ανεπανόρθωτα και με υπέβαλε σε μία δικαστική περιπέτεια, στην πορεία της οποίας οι "φίλοι" μου, αφού υπέθαλψαν τα παραπάνω, με εγκατέλειψαν.
Αθήνα, 23 Οκτωβρίου 2001
Μανώλης Βασιλάκης

Ακολουθεί η λίστα των Ίανων υποστηριχτών του Μανώλη Βασιλάκη πριν βέβαια την καταδίκη του απο την δικaιοσύνη σε συκοφαντία και το συγχωροχάρτι του.

Νίκος Αλιβιζάτος, Ηρακλής Ανδύρας, Καίτη Αρώνη - Τσίχλη, Ινώ Αφεντούλη, Γιώργος Βαρεμένος, Κορίνα Βασιλοπούλου, Λίνα Βεντούρα, Αννυ Βιτσέντζου, Γιώργος Βλαβιανός, Κώστας Βουκελάτος, Κώστας Βούλγαρης, Νικόλας Βουλέλης, Ρέα Γαλανάκη, Θανάσης Γεωργακόπουλος, Βασιλική Γεωργιάδου, Μπάμπης Γεωργούλας, Θανάσης Γιαλκέτσης, Ηλιος Γιαννακάκης, Γιάννης Γιανουλόπουλος, Γιώργος Γιανουλόπουλος, Διονύσης Γουσέτης, Κ. Γραμματικάκης, Βαγγέλης Γρηγόρης, Αννα Δαμιανίδου, Βαγγέλης Δεληπέτρος, Εύη Δεμίρη, Νίκος Δήμου, Θανάσης Διαμαντόπουλος, Κώστας Ζέπος, Πέρσα Ζέρη, Μυρσίνη Ζορμπά, Βασ. Ζουναλής, Κώστας Ζώρας, Αλέξης Ηρακλείδης, Μίκης Θεοδωράκης, Νίκος Θεοτοκάς, Ελιζαμπέττα Καζαλόττι, Γιάννης Καλαϊτζής, Λεωνίδας Καλλιβρετάκης, Ηλίας Κανέλλης, Γκασμέντ Καπλάνι, Κώστας Κάρης, Τάκης Κατσιμάρδος, Ηλίας Κατσούλης, Διονύσης Καψάλης, Παύλος Κλαυδιανός, Γιώργος Κοντογιώργης, Γιάννης Κοντός, Γιώργος Κοροπούλης, Μάγδα Κοτζιά, Ηλίας Κούβελας, Στέλιος Κούλογλου, Χριστίνα Κουλούρη, Κώστας Κουφογιώργος, Νίκος Κυριαζίδης, Γιώργος Λάκος, Κάτια Λεμπέση, Αντώνης Λιάκος, Σταύρος Λιβαδάς, Σπύρος Λιναρδάτος, Νικήτας Λιοναράκης, Λίνα Λούβη, Λεωνίδας Λουλούδης, Πάσχος Μανδραβέλης, Γιώργος Μαργαρίτης, Φαίδων Μαλιγκούδης, Αντώνης Μανιτάκης, Αριστείδης Μανωλάκος, Ναπολέων Μαραβέγιας, Χρήστος Μάτης, Αλίκη Μάτση, Δήμος Μαυρομμάτης, Νίκος Μεγγρέλης, Ηρακλής Μήλλας, Γιάννης Μηλιός, Μιχάλης Μητσός, Τάκης Μίχας, Λευκή Μολφέση, Νίκος Μπακουνάκης, Μάκης Μπαλαούρας, Στρατής Μπαλάσκας, Αριστείδης Μπαλτάς, Παντελής Μπασάκος, Παντελής Μπουκάλας, Γιώργος Μπράμος, Αντώνης Νταβανέλος, Σωτήρης Ντάλης, Νίκος Ξυδάκης, Αλέξης Οικονομίδης, Βασίλης Πάικος, Ανδρέας Πανταζόπουλος, Στέφανος Παπαγεωργίου, Δαμιανός Παπαδημητρόπουλος, Τέτα Παπαδοπούλου, Βίκτωρ Παπαζήσης, Αθ. Παπανδρόπουλος, Τάσος Παππάς, Σπήλιος Παπασπηλιόπουλος, Προκόπης Παπαστρατής, Γιάννης Πατίλης, Βασ. Πεσματζόγλου, Πέτρος Πιζάνιας, Σήφης Πολυμίλης, Δημήτρης Ραυτόπουλος, Αλκης Ρήγος, Μάνος Στεφανίδης, Ριχάρδος Σωμερίτης, Χρήστος Τελίδης, Τάσος Τέλλογλου, Γιάννης Τζαννετάκος, Σταύρος Τσακυράκης, Κώστας Τσαλόγλου, Κώστας Τσουράκης, Αννα Φραγκουδάκη, Δημήτρης Χαντζόπουλος, Λεων. Χατζηπροδρομίδης, Τάκης Χατζόπουλος, Σοφιανός Χρυσοστομίδης, Βάσω Ψιμούλη.

Ξεχωρίζουν ωρισμένα εκλεκτά μειράκια του Αντιχριστιανισμού.

Στοιχεία από την ακόλουθη σελίδα:

http://72.14.209.104/search?q=cache:uljArSAcu58J:www.e-grammes.gr/2002/01/vassilakis.htm+%22%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%89%CE%BB%CE%B7%CF%82+%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%B7%CF%82%22+%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%BF+21&hl=en&gl=us&ct=clnk&cd=1


Επίσης μπορείτε να διαβάσετε την γνώμη του αρχιεπισκόπου για τις συκοφαντίες εναντίον της Ορθόδοξης Εκκλησίας και του ίδιου στην σελίδα
Απάντήσεις του αρχιεπισκόπου σε κριτικές και συκοφαντίες

Pope Benedict, Islam Extremists and the Greek Orthodox.

Greek Orthodox church in Nablus, Palestine was firebombed by muslim extremists a few days ago.
This article was published at www.diktyo21.gr written by Chris Lazarides.

Newsletter abstract:

Pope Benedict's speech was an event that was almost ignored in Hellas compared to the coverage in the West.
The "usual" opinion makers of mass media were mute.
His lecture was not just a criticism of establishing religions using violence and Jihad (holy war) but it was a criticism of a West that discourages the expression of Faith as not politically correct.
Points of discussion:

a) How an atheistic West can open a meaningfull dialogue for peace with a deeply religious Islam?

b) The majority of the Western Press defended the right of the Pope to express his thoughts and more than that condemned the violent protests of the islamist extremists in response to the Pope's speech.

c) The Pope didn't attack Islam as a religion but the extreme actions and violence of the fundamentalists and terrorists that attack in the name of Islam (i.e 9/11).

d) PopeBenedict critisizes the removal of the Hellenic thought from Christianity. The convergence of Faith and Philosophy is the definite criteria to identify Christianity in Europe. We neeed this synthesis between the Greek spirit and the Christian spirit
The pope said:
"I believe that here we can see the profound harmony between what is Greek in the best sense of the word and the biblical understanding of faith in God...God acts with logos. Logos means both reason and word-- a reason which is creative and capable of self-communication, precisely as reason"



Ο Πάπας, το Ισλάμ και η Ελληνική...αφασία!

Την περασμένη εβδομάδα στην παγκόσμια επικαιρότητα αναδείχθηκε
ένα ακόμα ζήτημα, που πέρασε σχεδόν απαρατήρητο στην Ελλάδα.
Μια ομιλία του Πάπα Βενέδδικτου, σε Γερμανικό Πανεπιστήμιο, προκάλεσε κύματα οργισμένων διαδηλώσεων από μουσουλμάνους,
εντός κι εκτός Ευρώπης. Λίγες μέρες αργότερα ο Πάπας εξεφρασε
«τη λύπη του, γιατί παρερμηνεύθηκαν κάποιες δηλώσεις του».
Γιατί, τάχα, θάπρεπε να μας απασχολήσει αυτό το περιστατικό; Στο κάτω-κάτω, εμείς δεν είμαστε Καθολικοί, είμαστε Ορθόδοξοι. Κι εκτός από Ορθόδοξοι, είμαστε «κοσμικό κράτος», δεν δίνουμε σημασία σε αυτά που λένε οι εκκλησιαστικοί ηγέτες (άσε που δεν μας πολυαρέσει να μιλάνε δημόσια οι κληρικοί). Συνεπώς, γιατι να του δώσουμε σημασία; Κάπως έτσι, σκέπτονται πολλοί δικοί μας «διαμορφωτές γνώμης»... Κι όμως, τα πράγματα ΔΕΝ είναι έτσι:

Κριτική στην δυτική «κοσμικότητα» - όχι στο Ισλάμ.

Πρώτον, αν δούμε το σύνολο της ομιλίας του Πάπα ή τουλάχιστον τα εκτενή αποσπάσματα που δημοσιεύτηκαν στον Ευρωπαϊκό Τύπο,
κύριος στόχος της κριτικής του ήταν η λογική του «κοσμικού κράτους» στην Ευρώπη: Ο Πάπας θεωρεί ότι αυτό δεν βοηθά,
αντίθετα αποκλείει το διάλογο με το Ισλάμ. Αν θέλει η Δύση να ανοίξει διάλογο των πολιτισμών, δεν μπορεί να αποκηρύσσει την Πίστη.
Δεν μπορεί να θεωρεί ότι η Πίστη είναι απλώς μια (δυσάρετη) εκδήλωση υποκειμενικού ανορθολογισμού. Αν οι Δυτικοί δεν σεβονται τη δική τους Θρησκεία, δεν μπορούν να ανοιξουν διάλογο με ένα άλλο πολιτισμό, που αυτοκαθορίζεται μέσα από τη Θρησκεία του. Ο Πάπας υπογράμμισε την αδυναμία της Δύσης να ανοίξει διάλογο με το Ισλάμ. Επέκρινε την ακραία αντίληψη της δυτικο-ευρωπαϊκής «κοσμικότητας», όχι το Ισλάμ...

Δεύτερον, ο Ευρωπαϊκός Τύπος, στο μεγαλύτερο μέρος του, υπερασπίστηκε τον Πάπα. Μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες, όπου συνήθως διαβάζουμε τις πιο αντίθετες απόψεις για την Εκκλησία, για τον Καθολοκισμό, για τον μουσουλμανικό κόσμο και τη μεταχείριση των μειονοτήτων στην Ευρώπη, αυτή τη φορά συνέπεσαν στην υπεράσπιση του Πάπα, ή μάλλον στην αποδοκιμασία των επικριτών του. Όπως έγραψε χαρακτηριστικά o τακτικός αρθρογράφος Gideon Ranchman στους Financial Times της περασμένης Τρίτης 19 Σεπτεμβρίου:
«Το σκηνικό της «σύγκρουσης των πολιτισμών» έχει πλέον στηθεί: Κάθε τόσο, κάποιος στη Δύση «προσβάλει το Ισλάμ» - πότε ο Σαλμάν Ρουσντί γράφει ένα βιβλίο, πότε μια Δανέζικη εφημερίδα δημοσιεύει κάποια σκίτσα, πότε ο Πάπας κάνει κάποιο σχόλιο – και οι διαδηλωτές ξεχύνωνται στους δρόμους. Τι καλύτερος τρόπος να αποδείξουν ότι το Ισλάμ είναι μια θρησκεία της Ειρήνης, από να...καίνε, κάθε τόσο, το ομοίωμα του Πάπα;»
Να σημειωθεί ότι η εφημερίδα και ο αρθρογράφος της συμβαίνει να είναι από τους θερμούς υπέρμαχους της Τουρκικής ένταξης στην Ευρώπη και της προσέγγυσης με το Ισλάμ. Αλλά κάπου οι αλλεπάλληλες μουσουλμανικές διαδηλώσεις έχουν αρχίσει να κουράζουν τους Ευρωπαίους. Ίσως και να τους εξοργίζουν. Ακομα και τους πιο φιλικά διακείμενους προς το Ισλάμ...

Τρίτον, ο Πάπας δεν επιτέθηκε στο Ισλάμ. Επέκρινε τις ακραίες πρακτικές των «τζιχαντιστών» - των φονταμενταλιστών που κηρύσσουν «Ιερό Πόλεμο» κατά των Χριαστιανών. Τα τελευταία χρόνια «τζιχαντιστές» στην περιοχή Νταρφούρ του Σουδάν έχουν δολοφονήσει διακόσιες χιλιάδες χριστιανούς κι έχουν εκδιώξει από τα σπίτια τους ένα εκατομμύριο περίπου γυναικόπεδα. Επί τρία χρόνια, λευκοί άραβες μουσουλμάνοι, σκοτώνουν εκατοντάδες χιλιάδες μαύρους χριστιανούς! Το έγκλημα αυτό γίνεται «στο όνομα του Αλλάχ». Αυτούς δεν πρέπει κάποιος να τους επικρίνει; Δεν πρέπει κάποιος να τους σταματήσει;

Επικρίνει τον αφελληνισμό του Χριστιανισμού!

Τέταρτον, όπως ό Bret Stephens σε σχετικό του σχόλιο στην ευρωπαϊκή έκδοση του Wall Street Journal (19/9): «Υπάρχει ένα κυρίαρχο φιλοσοφικό σχέδιο: η κριτική του Βενέδδικτου στον «αφελληνισμό του Χριστινισμού». Σύμφωνα με την άποψή του, ο Χριστιανισμός διαμορφώθηκε από το μεγάλο διάλογο ανάμεσα στην Αθηνα και την Ιερουσαλήμ, ανάμεσα στη Λογική και την Αποκάλυψη... Σύμφωνα με το σημερινό Πάπα υπάρχει μια βαθύτερη ανάγκη επαναπροσέγγυσης ανάμεσα στην Βιβλική Πίστη και την Ελληνική διανοητική έρευνα...
Υπάρχει κι ένα πολιτικό υπόστρωμα (στην κριτική του Βενέδδικτου): η σύγκλιση Πίστης και Φιλοσοφίας είναι καθοριστική για να ορίσουμε «την αληθινή ταυτότητα της Ευρώπης»... Προς το τέλος της ομιλίας του, προειδοποιεί ότι «αν εξαιρέσουμε την έννοια του Θείου από την οικουμενικότητα της λογικής» αυτό «άλλοι πολιτισμοί μπορεί να το εκλάβουν ως επίθεση προς τις πιο βαθειές πεποιθήσεις τους...
Ο Λόγος που είναι κουφός απέναντι στο Θείο, είναι αδύνατο να προσέλθει στο διάλογο των Πολιτισμών». Να λοιπόν, που ο Πάπας Βενέδδικτος προτείνει την επιστροφή του Χριστιανισμού στην ελληνική φιλοσοφία ως προϋπόθεση για να υπάρξει η Ευρώπη και για να μπορέσει να κάνει ειρηνικό διάλογο με το Ισλάμ.

Ο Ράτσιγκερ και ο Χάμπερμας

Κι δεν τα πιστεύει αυτά μόνο ο Πάπας Βενέδδικτος. Ήδη από τον Ιανουάριο του 2004, όταν ήταν ακόμα Καρδινάλιος Ράτσινγκερ, είχε ο ίδιος εμπλακεί σε ένα συναρπαστικό φιλοσοφικό διάλογο με το μεγαλύτερο εν ζωή Ευρωπαίο φιλόσοφο, και μαλιστα νεομαρξιστή και μάλιστα άθεο, τον Γιούργκεν Χάμπερμας! Τότε, υπήρξε θεαματική προσέγγυση ανάμεσα στο Ράτσιγκερ και τον Χάμπερμας στην κριτική της δυτικής «κοσμικότητας», της απόλυτης διάκρισης Λόγου και Πίστης, Εκκλησίας και Πολιτείας. Λίγο αργότερα ο Χάμπερμας έγραψε (στο έργο του Time of Transition, 2004):
«Ο Χριστιανισμός - και μόνον αυτός - αποτελεί το βασικο θεμέλιο της Ελευθερίας, της Συνείδησης, των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας, όλων αυτών που θεωρούμε θεμέλια του δυτικού πολιτισμού».
Ήταν η εποχή που συζητιόταν στην Ευρώπη, αν έπρεπε το υπό διαμόρφωση Ευρωσύνταγμα, να αναφέρεται στο Χριστιανισμό ως θεμέλιο της Ευρωπαϊκής ταυτότητας. Ο Χάμπερμας έγραψε τότε σχετικά:
«Αναγνωρίζοντας τις Χριστιανικές μας ρίζες πιο καθαρά, δεν εμποδίζουμε την κατανόηση ανάμεσα στους πολιτισμούς, αντίθετα την καθιστάμε εφικτή».
Ο Καρδινάλιος Γιόζεφ Ράτσιγκερ, σημερινός Πάπας, και ο Μαρξιστής Φιλόσοφος Γιούγκερ Χάμπερμας, συνέπεσαν στην κριτική του «κοσμικού κράτους» και στην αναγνώριση της σημασίας του Χριστιανισμού, τόσο για την ταυτότητα της Ευρώπης όσο και για το διάλογο των Πολιτισμών. Και δεν ήταν οι μόνοι...

Ημείς άδομεν...

Συμπέρασμα: Γίνονται πολύ ενδιαφέροντα πράγματα διεθνώς – και ιδιαίτερα στην Ευρώπη – αλλά εμείς ούτε που παίρνουμε χαμπάρι: Ο Πάπας ζητά επιστροφή του Χριστιανισμού στην Ελληνική φιλοσοφία. Το αγνοούμε...
Ζητά η επιστροφή του Χριστιανισμού στο Ελληνικό πνεύμα να αποτελέσει τη βάση συγκρότησης της Ευρώπης και του διαλόγου της με το Ισλάμ. Το αγνοούμε επίσης...
Στις απόψεις αυτές προσχωρούν πνευματικές κορυφές του παγκόσμιου πνεύματος, ακόμα και μαρξιστές, άθεοι κι αγνωστικιστές. Καρφάκι δεν μας καιγεται...
Η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη στρέφεται όλο και πιο αποφασιστικά ενάντια στο φονταμενταλιστικό Ισλάμ. Εμείς, εδώ, «στην κοσμάρα μας»...
Γϊνεται μια συναρπαστική συζήτηση στην Ευρώπη για την κριτική του κοσμικού κράτους, κι εδώ επαναλαμβάνουμε τα τετριμμένα αντικληρικαλιστικά στερεότυπα περασμένων δεκαετιών. Δεν έχει σημασία αν αυτές οι απόψεις είναι σωστές η λανθασμένες. Σημασία έχει που εμείς δεν συμμετέχουμε. Είμαστε «εκτός». Είμαστε κολλημένοι. Μένουμε πίσω... Έξω οι κοινωνίες είναι διψασμένες για νέες ιδέες, για Ελληνικό πνεύμα. Εδώ εμείς είμαστε αηδιασμένοι με τους εαυτούς μας.
Έξω προσπαθούν να ανοίξουν τα μάτια τους. Εμείς, εδώ, βγάζουμε τα μάτια μας.
Δυστυχώς...

Του Χρύσανθου Λαζαρίδη, Γ.Γ. του ΔΣ/Δίκτυου 21
22α Σεπτεμβρίου 2006

GreekAmerican Innocent Victims of the Terrorist Attacks Against New York. September 11, 2001. Eternal be their memory

Innocent Victims of Evil. Eternal be their memory.

A clear sunny September morning
Evil was released over New York rolling.
Two groups of monsters with blood in their eyes,
took over violently hostages in two birds of the sky.
Humans destroying humans what's new in that?
The method of execution was the cruelest so far.
Thousands of people burned, crashed in pieces to the ground,
feed pain hate and revenge to tear even a cloud,
not with drops of rain but with human tear
mixed with blood to feed mountains of fear.
Where is your God to protect you now,
the demons of Evil whisper in the crowd.
The fight is not over you "son of a bitches"
your end of freedom will come
your defeat from the God of Love,
is inevitable, soul leeches.


Among those victims were tens of Americans of Hellenic Origin.
In the following posts will try to post a photo for some of them.

Riding the Elevator Into the Sky
By Anne Sexton (1975)

As the fireman said:
Don't book a room over the fifth floor
in any hotel in New York.
They have ladders that will reach further
but no one will climb them.
As the New York Times said:
The elevator always seeks out
the floor of the fire
and automatically opens
and won't shut.
These are the warnings
that you must forget
if you're climbing out of yourself.
If you're going to smash into the sky.

Many times I've gone past
the fifth floor,
cranking upward,
but only once
have I gone all the way up.
Sixtieth floor:
small plants and swans bending
into their grave.
Floor two hundred:
mountains with the patience of a cat,
silence wearing its sneakers.
Floor five hundred:
messages and letters centuries old,
birds to drink,
a kitchen of clouds.
Floor six thousand:
the stars,
skeletons on fire,
their arms singing.
And a key,
a very large key,
that opens something –
some useful door –
somewhere –
up there.

Guardian Angels

It is not important how your guardian angel looks like in our mind since it is spirit in a pure form. What is important is that it exists and its presence for each person with an open heart is a gift from God.

From Wikipedia:

'In Matthew 18:10, Jesus says that children are protected by guardian angels:

"Never despise one of these little ones; I tell you, they have their guardian angels in heaven, who look continually on the face of my heavenly Father." ...

Saints Jerome and Basil of Caesarea argued that sin drove the angels away.'

Christianity today is not sure about the subject of guardian angels, but I am.

My personal belief is that Guardian Angels exist but very rarely interfere to protect, by delivering messages in human form and/or speech to the Apostles or to punish the body, obliteration of Sodom & Gomorra.

Their influence is more spiritual, a feeling, and a thought crossing instantaneously your mind, if the person has the sensitivity to listen to this type of communication.

Sin against the Holy Spirit drives them away, since this is the only sin unforgivable from God.

To be able to remember the "contact" with your guardian angel you have to remember your thoughts and feelings in times that you probably forgot.
They rarely happen and they are easily forgotten after the passage of time.

I remember two relatively recent (less than 10 years ago) personal incidents of spiritual communication by a guardian angel.

The first saved my life and the second saved another person's life.

I consider myself an excellent swimmer but also someone that likes to test his abilities not always recklessly.

In one of my trips I find myself swimming alone not far away from an Atlantic Ocean beach.
The waves are high by Hellenic seas standards but not furious and either you ride them to the top with a sharp drop to the empty space or you dive under them below the crest.

Unknown to me this area had a few hidden dangers called riptides.
A riptide is an underwater valley formed by two neighboring sandbars with an effect of forming a strong current leading away from the beach.

In one of my riding the wave crest swims I found myself dropped and pulled down and further down to the bottom of the ocean.
Depth at that point is a couple hundred feet and it goes fast deeper.
I tried desperately to swim upwards for an eternity and I was feeling pulled down from the giant pressure of the ocean deeper and deeper.

My ears were buzzing and I started panicking.
I prayed not with words but with thoughts.
The will of God will be done.
I rarely have felt so calm and peaceful in my life.
I didn't feel alone in the darkness.
My feet hit hard bottom.
It was the end.

I start swimming to the surface and finally I could see light and I felt the sun and the breeze.
The lifeguard didn't even move from his high post.
He didn't notice my disappearance.

Later in the summer there was a drowning in that beach, the person was swimming after the lifeguards had ended their shift, the newspaper described in detail the physical phenomenon of a riptide.
It could have been me I thought, one more statistic in the news.

The Second event:
It's lunch time in a busy NYC street.
I'm waiting to cross a busy intersection.
The light is red and too long.
I look to my right for the light to change when something makes me to change direction and look to the left.
Instinctively I grab from the arm screaming stop an older black man that had stepped on the street level from the sidewalk and a taxi was coming to him running full speed.
Thank God I did pull him up to the side walk, because the taxi driver didn't even touch the breaks.
The shaken up man thanked me and I told him don't thank me, thank God.
I am still not sure if the feeling to turn came from my guardian angel or his.

I believe I am a child of God as all of you are.
Everyone had his moment with his guardian angel.
You dig deep inside you and you will remember.

Children With Special Needs - Παιδιά Με Ειδικές Ανάγκες

Η Ιστορία του Jon (Τζαν).
Ο Jon είναι το τρίτο αγόρι μιας οικογένειας που ζει σε μια πολιτεία στις ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες.
Η αδελφή του δημιούργησε μια ταινία γύρω απο την ζωή του Jon που έχει συγκινήσει τον κόσμο γιατί ανοίγει νέους ορίζοντες στον τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης των προβλημάτων μιας οικογένειας παιδιών με ειδικές ανάγκες.

Η ύπαρξη ενός παιδιού με ειδικές ανάγκες μπορεί να φαίνεται σαν "άλυτο πρόβλημα" αλλά στην πραγματικότητα αποκαλύπτει μια βασική αλήθεια της ζωής. Θα πάρεις αγάπη όταν δίνεις αγάπη.
Ο άνθρωπος κατορθώνει και υπερνικά "προβλήματα" αν έχει πίστη στην ζωή. Αν έχει πίστη στον Θεό ακόμη καλύτερα.

Αυτά στην θεωρία που ξετυλίγεται μπροστά μας σαν "απίστευτη" πράξη βλέποντας τα βίντεο που τράβηξε η αδελφή του σαραντάρη πια Jon.
Πως η αγάπη της οικογένειας σ' αυτό το παιδί με ειδικές ανάγκες δημιούργησε έναν "προσαρμοσμένο" στην καθημερινή ζωή αλλά και ευτυχισμένο άνθρωπο με ειδικές ανάγκες. Επίσης αυτή η αγάπη δημιούργησε ένα τόσο διδαχτικό παράδειγμα που μπορεί να βοηθήσει τόσες άλλες οικογένειες.

Ο Jon δεν ήταν πάντα ευπρόσδεκτος. Η γέννηση του ήταν σόκ, και πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι οι γονείς του να καταλάβουν τι έχει στην ζωή αξία πάνω απ' όλους τους πόνους, το παιδί τους.
Αν και αυτά τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού με ειδικές ανάγκες είναι κρίσιμα για την εκπαίδευσή του, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι τα μόνα σημαντικά χρόνια της ζωής του.
Σε κάθε στιγμή της ζωής του ή της ζωής της έχει την δυνατότητα να μας
μάθει πως να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Ένας διαφορετικός τρόπος ζωής, απλός, παιδικός, πιο επουσιώδης, χωρίς το άγχος, και ξεπερνώντας το "στρίμωγμα" των ψευδαισθήσεων, του "τι νομίζουμε ότι θέλουμε απο την ζωή", αλλά κατά βάθος δεν είμαστε βέβαιοι.

Ο τίτλος του έργου λέγεται "Τα διδάγματα του Jon" και θα βρείτε απoσπάσματα της ταινίας, χρήσιμες συμβουλές και συνδέσεις σε βοηθήματα στο Internet στην σελίδα http://www.teachingsofjon.com/

"For they shall not hurt or destroy on all my holy mountain says the Lord." (Isaiah).

Physical nature, despite man’s misuse of it, has not been spent, but continues to be rejuvenated and to bare witness to its Creator. Indeed, God has promised peace in nature.

Holy men appearing to our wondering eyes “like lightning in the night” and as having “everything that God has”.

Σήμερα η φύση δοξολογεί τον Κύριο

Καμπανούλες θρηνολογούν τα οικεία πλάσματα που χάθηκαν για πάντα.



Κύριε εν σοφία ποίησας.

Αγαπημένα μου λουλούδια,
χρώματα και σχήματα φωτός,
δώστε φιλιά στις αισθήσεις,
ας δοξάσουμε μαζί τον Δημιουργό.

Τι μυστικα κρύβουν οι ρίζες σας,
δίνουν τροφή σε τέτοια ομορφιά.
Περήφανα πηγούνια στηρίζουν άνθη χαμογελαστά.




"Κανένα δένδρο καλόν δεν παράγει καρπόν σάπιο, ούτε δένδρον σάπιο παράγει καρπόν καλόν. κάθε δένδρον γνωρίζεται απο τον δικό του καρπόν. Δεν μαζεύουν σύκα απο αγκάθια, ούτε τρυγούν σταφύλια απο βατσινιά. Ο καλός άνθρωπος παράγει καλό απο το καλό που έχει μέσα του, και ο κακός άνθρωπος απο το κακό που έχει μέσα του παράγει το κακό, δίοτι το στόμα του ανθρώπου εκφέρει εκείνο από το οποίον είναι γεμάτη η καρδιά του"
Ευαγγέλιο κατα Λουκάν 6.43-6.45


- Αισιοδοξία στην ζωή

i thank you God

i thank you God for most of the amazing
day for the leaping greenly spirits of trees
and a blue true dream of sky; and for everything
which is natural which is infinite which is yes

(i who have died am alive again today,
and this is the sun's birthday; this is the birth
day of life and of love and wings: and of the gay great illimitably earth)

how should tasting touching hearing seeing
breathing any - lifted from the no
of all nothing - human merely being
doubt unimaginable You?

(now the ears of my ears awake and
now the eyes of my eyes opened)

E.E. Cummings


- Απαισιοδοξία στην ζωή

Απ' το τραγούδι της αδελφής μου

Θεέ μου,
να σφαλίσω τα μάτια
να σταυρώσω τα χέρια
και ν'αφεθώ στων ανέμων την διάθεση.
Έτσι βαθιά κουρασμένος
να κυλήσω στην άβυσσο
ενώ η ταχύτητα της πτώσης
θα σφυρίζει στ'αυτιά μου
το τραγούδι της ανάπαυσης.
Κλείστε τα παράθυρα,
Η αυθάδεια του φωτός
κηλιδώνει το δάκρυ μου
...
¨Οτι αγάπησα
μου το πήρε ο θάνατος
κ' η τρέλλα.
Έμεινα μόνος
κάτω απ'τα ερείπια του ουρανού μου
ν'αριθμώ τους θανάτους.
Η καταιγίδα σάρωσε απ'το δρόμο μου
τα λευκά χιόνια του Θεού.

Γιάννης Ρίτσος


- Εικόνες βουκολικής ζωής

Ελεγείο

Στη φωτιά του ματιού σου θα χαμογέλασε κάποτε ο Θεός
Θά 'κλεισε την καρδιά της η άνοιξη σαν μιας αρχαίας
ακρογιαλιάς μαργαριτάρι.
Τώρα καθώς κοιμάσαι λαμπερός
Στους παγωμένους κάμπους που οι αγράμπελες
Γίναν βαλσαμαωμένα φτερά μαρμάρινα περιστέρια
Μικρά παιδιά της απαντοχής-
Ήθελα νά 'ρθεις μια βραδυά σα βουρκωμένο σύννεφο
Αίμα των άστρων φύλλο της μυρτιάς
Γιατί στ' αγνό σου μέτωπο κάποτε θά 'βλεπα κι εγώ
Το χιόνι των προβάτων καί τών κρίνων
Μά πέρασες απ' τή ζωή σάν ένα δάκρυ της θάλασσας
Σα μιά φωτιά του καλοκαιριού κι ένα μαντήλι του Μάη
Κι άς ήσουν μιά φορά κι εσύ ένα γεράνιο κύμα της
Ένα πικρό βότσαλό της
Ένα μικρό χελιδόνι της σ'ένα πανέρημο δάσος
χωρίς φωτιά για τη χαραυγή χωρίς αστέρια την άνοιξη
Μέ τη ζεστή σου καρδιά γυρισμένη στά ξένα
Στα χαλασμένα δόντια της άλλης ακρογιαλιάς
Στά πεθαμένα παιδιά της αγριοκερασιάς και της φώκιας.

Νίκος Γκάτσιος


- Ζωή
Άξιον εστί

ΙΕ'

Θεέ μου συ με θέλησες και να, σ' το ανταποδίδω
Τη συγγνώμη δεν έδωσα,
την ικεσία δεν έστερξα,
την ερημιά την άντεξα σαν το χαλίκι.
Τι, τι, τι άλλο μου μέλλεται;
Τα κοπάδια των άστρων οδηγώ στην αγκάλη σου
κι η Αυγή, πριν προλάβω,
στα δίχτυα της τα 'χει μακριά παρασύρει,
που συ τη θέλησες!
Λόφους με κάστρα και πελάγη με καρποφόρα
στεριώνω στον άνεμο
κι η καμπάνα τα πίνει, αργά, του δειλινού,
που συ τη θέλησες!
Υψώνω χόρτα σαν να φωνάζω μ' όλα τα φρένα μου
και να τα πάλι που καταπέφτουν
από το κάμα του Ιουλίου,
που συ το θέλησες!
Τι λοιπόν, τι άλλο, τι νέο μου μέλλεται;
Ιδού που εσύ μιλείς κι εγώ αληθεύω.
Σφεντονάω την πέτρα και βρίσκει επάνω μου.
Ορυχεία βαθαίνω και τους ουρανούς εργάζομαι.
Τα πουλιά κυνηγώ και στο βάρος τους χάνομαι.
Θεέ μου συ με θέλησες και να, στο ανταποδίδω.
Τα στοιχεία που είσαι,
ημέρες και νύχτες,
ήλιοι κι αστέρες, θύελλες και γαλήνη,
ανατρέπω στην τάξη κι εναντίον τα βάζω
του δικού μου θανάτου,
που συ τον θέλησες!

Οδυσσέας Ελύτης


- Eternal Peace within Life

The hesychast is one who says "My heart is strengthened" (Psalm 57).
The hesychast is one who says "I sleep but my heart watches". (Song of Songs 5.2). Close your cell door to your body, the door of your lips to words, the interior door to spirits. Hesychia is worship and uninterrupted service of God.-

Saint John Climacus,
the Ladder of Divine Ascent
Step 27

Time and Farewell

The Tempest - A Play By William Shakespeare

Prospero's Farewell to his Magic

Our revels are now ended. These our actors,
As I foretold you, were all spirits and
Are melted into air, into thin air;
And, like the baseless fabric of this vision,
The cloud-capp'd towers, the gorgeous palaces,
The solemn temples, the great globe itself,
Yea all which it inherit, shall dissolve
And, like this insubstantial pageant faded
Leave not a rack behind. We are such stuff
As dreams are made on, and our little life
Is rounded with sleep.


p.s.
A popular play at the free "Theater in the Park",
NY's Central Park that is.
Shakespeare's farewell to his art.
NY's farewell to its peace and dreams.

The magic of life is not there anymore.
Innocent people, spirits rise in the air.
The pained memory replaced Grace
with a monster showing a bearded face.





Fire and Ice














Some say the world will end in fire
Some say in ice.
From what I've tasted of desire
I hold with those who favour fire.
But if it had to perish twice,
I think I know enough of hate
To say that for destruction ice
Is also great
And would suffice.

Robert Frost.

Άγιος Γεώργιος - Ο Τροπαιοφόρος Δρακοκτόνος

Ο Άι Γιώργης σκοτώνοντας τον Δράκο (Ύλη, δεσμοφύλακα της γνώσης) σώζει την ευγενή κόρη, τα ανθρώπινα θύματα, και απελευθερώνει την πηγή της ζωής (εσωτερική γνώση, αθανασία της ψυχής).

Ο Άι Γιώργης μου, μια βασανισμένη εικόνα, το μόνο οικογενειακό κειμήλιο που διασώθηκε απο την Τουρκική Γενοκτονία. Πάνω της έβλεπες την φθορά ενός ολόκληρου λαού. Η ξύλινη εικόνα περίτεχνα σχεδιασμένη πάνω σε σκληρό ξύλο φαίνεται ότι πέρασε άσχημες στιγμές. Ξεθωριασμένη σε σημεία μ' ένα μεγάλο ράγισμα στην αριστερή πλευρά απο πάνω μέχρι κάτω, σαν η σπάθα ενός Τούρκου να την είχε πληγώσει. Η εικόνα παρέμενε όμως ακέραια χωρίς ούτε γωνίτσα να της λείπει. Ο Άγιος προστάτεψε την οικογένεια (όσοι είχαν απομείνει) που την συνόδευε στον επικίνδυνο δρόμο της προσφυγιάς. Η εικόνα διέσχισε καυτές ερήμους μαζί τους, ανέβηκε βουνά μέσα σε καταρρακτώδεις βροχές, κατέβηκε δυσκολοπάτητες πλαγιές και διέσχισε βρεγμένα ποτάμια μαζί με το εντεκάχρονο κορίτσι που την κράταγε στον κόρφο της. Ένα κορίτσι με ένα πρόσωπο όλο αποφασιστικότητα και μ' όμορφα χέρια με μακρυά λεπτά δακτυλα. Αικατερίνη το όνομά της, η γιαγιά μου.

Η μόνη εκκλησία αυτού του χωριού της Καππαδοκίας, που γενιές Ελλήνων συγγενών μου εκεί μεγάλωσαν πριν εξοντωθούν απο τους Τούρκους στην Γενοκτονία, ήταν ονομασμένη προς τιμή του Αγιου Κωνσταντίνου και Ελένης . Ο Άγιος Γεώργιος ήταν όμως ο προστάτης των χριστιανών της περιοχής, γέννημα θρέμμα της Καππαδοκίας. Σαν ανώτατος Ρωμαίος αξιωματικός μαρτύρησε, νεός 28 χρονών, για να προστατεύσει τους Χριστιανούς απο τις θανατικές καταδίκες του Διοκλητιανού. Κάθε Χριστιανικό σπίτι είχε την εικόνα του Άι Γιώργη, μικρή ή μεγάλη, σε κάθε εικοναστάσι. Πολλοί μουσουλμάνοι στην περιοχή τον σέβονταν, είτε γιατί ήταν πρώην Χριστιανοί, είτε γιατί ήταν κρυπτοχριστιανοί, είτε γιατί είχαν δει με τα ίδια τους τα μάτια θαύματα να γίνονται στο όνομα του Άι Γιώργη.

Ο γενναιός ιππότης εμφανίζεται στις εικόνες μετά τον 13ο αιώνα πάντα καβάλλα σε άσπρο άτι σύμβολο καθαρής ψυχής, με δορυ και πανοπλία πάντα σε μάχη με τον άγριο δράκο, που συμβολίζει την βαρβαρότητα της Ύλης, για να σώσει την όμορφη κυρά, την Αλήθεια του Θεού, την Εκκλησιά. Οι δράκοι αντιπροσωπεύουν την μοχθηρότητα, την κακία, και λέγεται ότι είναι σφοδροί, απάνθρωπα σκληροί, και άπληστοι για χρήμα και δύναμη. Ο Άι Γιώργης μάχεται το Κακό για να προστατέψει την Χριστιανοσύνη. Το σκότωμα του δράκοντα είναι η σύγκρουση ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι. Η νίκη του αγίου φωτός απελευθέρωνει την Ψυχή που ετοιμάζεται να φαγωθεί από τα κατώτερα πάθη και τις επιθυμίες.
Ο καθενας μας έχει ένα δράκο αμαρτίας ή διαφθοράς να παλέψει για χάρη του Ιησού Χριστού και Σωτήρα μας. Ο Άι Γιώργης που τον επικαλέστηκαν οι αγωνιστές του ΄21, Κολοκοτρώνης και άλλοι, να τους βοηθήσει στον αγώνα της Ελευθερίας και της Χριστιανοσύνης είναι πάντα κοντά σ'αυτούς που τον καλούν σε βοήθεια στον δίκαιο αγώνα. Επικαλούμενος να παρέμβει ζητώντας χάρη απο τον Θεό να μας βοηθήσει στις μαχες της ζωής, άλλες μεγάλες άλλες μικρές.

Οι δρακόντιες προπαγάνδες αντιχριστιανοσύνης στην χώρα μας θα βρεθούν αργά ή γρήγορα με την πλάτη στο χώμα θανάσιμα πληγωμένες.
Ευλογημένο το όνομά του Θεού, στο τέλος πάντα γίνεται το θέλημα Του.

''Δε λογαριάζω τα αξιώματα, δε με συγκινούν οι δόξες και τα πλούτη, δε φοβάμαι το θάνατο''. Άγιος Γεώργιος προς τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό.

May 29,1453. Άλωση της Πόλης. Αποφράδα Μέρα. Τι κέρδισε, τι έχασε η ανθρωπότης;

Υπάρχει κανένας που να πιστεύει ότι υπήρχε κάποιο ώφελος για την ανθρωπότητα από την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατοριας;

Ναί υπάρχει!
Έχουμε αυτή τη στιγμή Ιστορικούς που ισχυρίζονται ότι ωφελήθηκε τα μέγιστα η Ανάγέννηση στην Δυτική Ευρώπη απο την ροή της Βυζαντινής Διανόησης.
Ίσως, αλλά είχε ήδη αρχίσει η Αναγέννηση στα κρατίδια της Ιταλίας και στις αυλές των φεουδάρχων της Γαλλίας και Αγγλίας που είχαν γνωρίσει μια τεράστια οικονομική άνθηση με την επικράτηση στο εμπόριο της Μεσογείου (Βενετοί, Γενουάτες, Ιπποτικά τάγματα,κ.α.) σε βάρος των Βυζαντινών. Όλα αυτά ήρθαν με τις Σταυροφορίες, τους νέους εμπορικούς δρόμους και εδάφη στις ανατολικές ακτές της Μεσογείου και βέβαια στην Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204, την μεταφορά πολλών πολιτιστικών και θρησκευτικών αντικειμένων (απο χειρόγραφα και αγάλματα μέχρι εικόνες και κάρες αγίων).
Το μπόλιασμα της Φράγκικης Δύσης από την Ελληνική Ανατολή έγινε τότε σε βάρος βέβαια της ακεραιότητας και της σταθερότητας του Βυζαντίου. Φορολογικές απαλαγές, στρατηγικά νησιά, λιμάνια, και κάστρα κατάληξαν και ευνοήσαν τους Φράγκους.

Η αδυναμία της Βυζαντινής "Αυτοκρατορίας" μετά απο 200 χρόνια διάβρωσης της οικονομίας της και χωρισμένη σε τόσα πριγκηπάτα ορθόδοξα και καθολικά, ήταν μοναδική ευκαιρία για τους Οθωμανούς. Η Κωνσταντινούπολη του ενός εκατομμυρίου κατοίκων στις δόξες της, το 1453 είχε μόνο 50,000. Ό στρατός του 19χρονου Μωάμεθ Β' του Πορθητή είχε μια συντριπτική υπεροχη σε αριθμό (30 προς 1), εφόδια και τα τελειοποιημένα κανόνια των Ουγγαρέζων. Οι Τούρκοι είχαν ήδη αρχίσει το παιδομάζωμα Χριστιανών, των καλύτερων παιδιών και νέων για βίαιο εξισλαμισμό και μετά κατάταξη στο σώμα των Γεννιτσάρων.

Μιά αρκετά καλή παρουσιάση της Ιστορίας (με εικόνες και αυτόπτες μαρτυρίες) λίγο πρίν, κατα την διάρκεια και λίγο μετά την Άλωση παρουσιάζεται στην σελίδα:
Η Άλωση της Πόλης


Μιά άλλη άποψη είναι ότι η πτώση της Κωνσταντινούπολης ωφέλησε στο άνοιγμα άλλων οδών στο εμπόριο και μάλιστα στην εξερεύνηση της Ασιατικής, Αφρικανικής και Αμερικανικής Ηπείρου.
Τα καραβάνια απο την Ανατολή ήταν ήδη μια εμπορική οδό γεμάτη κινδύνους και πανάκριβα εμπορεύματα. Οι Βυζαντινοί κατάφεραν να μάθουν το μυστικό του μεταξιού απο τους Κινέζους τον 6ο αιώνα και το διέδοσαν σ'ολη την Δυτική Ευρώπη αλλά τα άλλα τροπικά εμπορεύματα, διαμάντια, πολύτιμοι λίθοι, μπαχαρικά είχαν να διανύσουν χιλιάδες χλμ. και μήνες πριν φτάσουν στις αγορές της Κωνσταντινούπολης κι απ'εκεί στα λιμάνια της Δύσης κτλ
Ο Βενετός Μάρκο Πόλο έκανε τα ταξίδια του ακριβώς για να εξερευνήσει τρόπους εισαγωγής αυτών των προιόντων είτε με συμμαχίες με τους Μογγόλους κατακτητές είτε μέσω θαλάσσης.
Πολλοί μελλοντικοί εξερευνητές μεταξύ αυτών κι ο Κολόμβος διάβασαν τα ταξίδια του Μάρκο Πόλο και εμπνεύσθηκαν στον σχεδιασμό των δικών τους ταξιδιών.

Σαφώς προυπήρχε η δίψα για εξερέυνηση και εμπόριο πριν οι Οθωμανοί κανουν το ταξίδι πολύ πιο επικίνδυνο. Οι Σελτζούκοι Τούρκοι που εξοντώθηκαν και βίαια αφομοιώθηκαν απο τους Οθωμανούς ήταν πιο πολιτιστικά ανεβασμένοι και είχαν προσφέρει διευκολύνσεις και προστασία σε συνεργασία με τους πρώην εχθρούς τους Βυζαντινούς.
Η ναυσιπλοιία επίσης εγινε αργότερα πιο επιστημονική με την ανακάλυψη και επιτυχή χρησιμοποιήση των εργαλείων της, τριγωνικά πανιά, κοίλα πλοία με μεγαλυτερα αμπάρια, πυξίδα, αστρολάβο.


Μια άλλη άποψη είναι ότι οι Οθωμανοί με την κατάληψη της Πόλης δημιούργησαν τον δικό τους πολιτισμό!
Μα δεν είχαν δικό τους πολιτισμό. Ένας νομαδικός λαός που ζεί σε τέντες στην έρημο δεν έχει την πολυτέλεια να αναπτύξει έναν πολιτισμό όταν με την βία μπορεί να βρεί νερό να ποτίσει ανθρώπους και ζωντανά.
Η μόνη τους επίδοση ήταν στα γεωμετρικά σχέδια που αντέγραψαν από τους Άραβες, Αιγύπτιους, Περσες (αστρονομία, αγάπη προς τα μαθηματικά, ποίηση), χαλιά και μουσική αντιγραφή απο την Ινδική τέχνη και μουσικά όργανα και θρησκεία αντιγραφή απο την ΙουδαιοΧριστιανική μονοθειία.

Απο τον κάθε πολιτισμό που αντέγραψαν κάτι, κατέστρεψαν πολύ περισσότερα. Αρχιτεκτονική, τοιχογραφίες, ζωγραφική, φιλοσοφία και πολά άλλα.
Μόρφωση αποφευγόταν με βδελυγμία απο τους Τούρκους κατακτητές.
Έλεγαν "ο Τούρκος γεννήθηκε για να πολεμά πάνω στ'άλογο του" σαν τους προγόνους τους, τους Ούννους του Αττίλα.
Ότι πολιτσμός αναπτύχθηκε ήταν απόρροια προυπάρχοντων πολιτισμών

Τι έχασε ο κόσμος;
Όλους αυτούς τους πολιτισμούς και την εξέλιξή τους.
Μία Ευρώπη να κινδυνεύει να κατακτηθεί και να μάχεται άλλους τρείς αιώνες για την επιβίωσή της από τις διαρκείς εισβολές των Τούρκων και τις επιδρομές των Τούρκων πειρατών.


Άν θέλετε να γνωρίσετε τι σημαίνει να ζείς σε μια οπισθοδρομική χώρα, πραγματικά τριτοκοσμική, ένα ταξίδι στήν τουρκική ενδοχώρα θα είναι διαφωτιστικό.
Η ταινία Midnight Express (Το Εξπρές του Μεσονυχτίου, 1978) είναι μια πιο άνετη και περισσότερο διαφωτιστική επαφή με την τουρκική κοινωνία, βασισμένη σε πραγματική ιστορια, γραμμένη απο το ίδιο το θύμα. Θα σας διαφωτίσει περισσότερο για την βαρβαρότητα της Τουρκικής κοινωνίας, που όσο ζείς στην αφάνεια και απόλυτη πειθαρχία σαν μουσουλμάνος άνδρας ή γυναίκα υπο καθεστώς τρομοκρατίας επιζείς. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση το κτηνώδες σύστημα σε εξοντώνει με συνοπτικές διαδικασίες.
Η διαφθορά της Τουρκικής "Δικαιοσύνης".
Ξεχάστε την φτώχεια, τις φτωχοπαράγκες, τις επιδημίες και τις μαντήλες.

Πώς θα σας άρεσε να έχετε τα ίδια ανθρώπινα δικαιώματα μ'αυτά που έχουν οι Τούρκοι στην χώρα τους, κυριές και κύριοι Αθηναίοι, Θεσσαλονικείς, Λονδρέζοι, Παιριζιάνοι και Βερολινέζοι;
Ασ μην μιλήσουμε για μειονότητες γιατί αυτές εξοντώθηκαν και εξοντώνονται με τις καλοσχεδιασμένες Γενοκτονίες του επίσηνου Τουρκικού κράτους. Έλληνες, Αρμένιοι, Ασσύριοι στον 20ο αιώνα, Κούρδοι σήμερα, ίσως μετά είναι η σειρά των Εβραίων.


Ένας οπλοφόρος ανοίγει πυρ στις 5/17 μέσα στον Τουρκικό Άρειο Πάγο, σκοτώνοντας ένα δικαστή και φωνάζοντας "Είμαι ένας στρατιώτης του Θεού". Ο ύποπτος συνελήφθη και ισχυρίζεται ότι η επίθεση ήταν εκδίκηση για μία πρόσφατη δικαστική απόφαση εναντίον μιάς δασκάλας που φορούσε μιά Ισλαμική μαντήλα.
Διαβάστε τα ακόλουθα στα Αγγλικά:
Τουρκικές Εξτρεμιστικές Πολιτικές Ομάδες

Islamic Terrorist Activities in Turkey in the 1990s

Επίσης για τα δικαιώματα της γυναίκας στην καθημερινή της ζωή απο την σκοπιά μιας φιλομουσουλμανικής εφημερίδας:
Τι ωραία που καλύπτουν τα κεφάλια τους! Η αγάπη μιας Κολομβιανής για τον φερετζέ


Παράδειγμα μιάς φιλικής σχέσης Έλληνων, Τούρκων, πάντα βέβαια μακρυά από τα νύχια του Τούρκικού κατεστημένου στα Ελληνικά:
In a body: Ένα γράμμα

ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΚΟΙΤΙΔΑ ΓΙΑ ΧΙΛΙΕΤΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Η αρχαία περιοχή της Καππαδοκίας βρίσκεται στην Κεντρική Μικρά Ασία κοντά στην πόλη της Καισάρειας. Πήρε το όνομά της από τα όμορφα άλογα που ζούσαν στα λειβάδια της.
Πριν τρία εκατομμύρια χρόνια εκρήξεις από τα γειτονικά ηφαίστεια κάλυψαν την πεδίαδα με ένα βαθύ στρώμα λάβας, στάκτης και αποξηραμένης λάσπης. Οι άνεμοι, τα ποτάμια, και οι βροχές έχουν διαβρώσει αυτήν την μαλακή ηφαιστειογενής πετρα σε εκατοντάδες από παράξενα και θαυμάσια κωνικά σχήματα, κολόνες και καμινάδες, δημιουργώντας ένα πελώριο ανοικτό μουσείο από πέτρινα γλυπτά σε μία απίστευτη ποικιλία σχημάτων, στρωμάτων, ποικιλίες υφής και χρωμάτων.
Από τους αρχαίους χρόνους άνθρωποι σκάλισαν κατοικίες στην μαλακή πέτρα. Οι πρώτοι Έλληνες Χριστιανοί έφτιαξαν αμέτρητες εκκλησίες σε σπηλιές, παρεκκλήσια και μοναστήρια. Υπάρχουν περισσότερες από 200 εκκλησίες στην Καππαδοκία σκορπισμένες ανάμεσα στις κοιλάδες με εντυπωσιακές τοιχογραφίες και έργα τέχνης.
Μετά την γενοκτονία και εκδίωξη των Ελλήνων Μικρασιατών από τους Τούρκους η συντήρηση παραμελήθηκε. Αρχίζουν να λαμβάνονται πρόσφατα μέτρα για την ανακαίνιση των θησαυρών της Καππαδοκίας και για να προσελκύσουν Χριστιανούς τουρίστες.
Το πιό αξιοθαύμαστο είναι η έκταση που καλύπτουν ολόκληρες πόλεις κτισμένες στο υπέδαφος που πρόσφατα ξεσκάβονται και αξιοποιούνται.
Αυτές οι πόλεις έχουν 8-9 υπόγεια πατώματα και έχουν ολόκληρες λαξευθεί σε λόφους ηφαιστειογενής τέφρας απο τους Έλληνες Χριστιανούς σε περιόδους διωγμών είτε από Ρωμαίους Αυτοκράτορες, είτε από μογγολικές βαρβαρικές επιδρομές, είτε από τους Άραβες, Σελτζούκους ή Οθωμανούς Τούρκους.
Οι Βυζαντινοί Χριστιανοί έκρυβαν τις οικογένειές τους εκεί και αμύνονταν μέχρι να νικήσουν και να διώξουν τους κατακτητές απο την γή τους. Οι στενόι υπόγειοι διάδρομοι είχαν τεράστιες πέτρινες μυλόπετρες να φράζουν τις διαδοχικές εισόδους στούς εισβολείς. Είχαν συστήματα αερισμού, κρυφά δωμάτια, και πολεμίστρες που δείχνουν τέλειο σχεδιασμό και κατασκευή.

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από την περιοχή που ζούσαν οι οικογένειες των προγόνων μου, Νύσσα (Νεβσεχίρ), πρωτεύουσα της Καππαδοκίας. Υπήρχαν εγκαταστάσεις ανθρώπων εκεί απο το 3000 π.Χ.
Άλλες περιοχές είναι η Άβενος, Κόραμα (Γκιορεμέ), Προκόπι (Ουργκιούπ), Σινασσό. Η Άβενος είναι φημισμένη για τα κεραμικά της φτιαγμένα απο κόκκινο πηλό που βρίσκεται στις όχθες του ποταμού. Ο Στράβων αναφέρει τα "χώματα Σεμιράμιδος". Υπήρχαν εγκαταστάσεις ανθρώπων εκεί από το 3000 π.Χ.
Αυτή είναι η περιοχή απ’ όπου ήρθαν οι Παφλαγόνες ως σύμμαχοι των Τρώων. Το επιβεβαιώνει και η πόλη που αναφέρει ο Όμηρος στον στίχο 855:
"Τους Παφλαγόνας έφερεν ο ανδρείος Πυλαιμένης
από την γην των Ενετών, π’ άγρια μουλάρια τρέφει,
τους έστειλεν η Κύτωρος, η Σήσαμος που έχουν
στου Παρθενίου την ροήν λαμπρές τες κατοικίες,
η Κρώμνα και ο Αιγιαλός κι οι απόκρημνοι Ερυθίνοι."
(ερυθαίνω = κοκκινίζω)

Γράμμα στον κάθε "γνωστό αγωνιστή" της αμφισβήτησης

Κύριε "γνωστέ αγωνιστή" της αμφισβήτησης,
Ευχαριστώ για την φιλοξενία σας στο blog, αλλά πραγματικά προκαλείτε όταν απερίσκεπτα προσβάλετε την μνήμη εκατοντάδων χιλιάδων ΑΜΑΧΩΝ Μικρασιατών και Ποντίων που εξοντώθηκαν απο τους Τούρκους γενοκτόνους πρίν μόλις δυό γενιές.
Μπορείτε να μας εξηγήσετε γιατί δεν πιστεύετε οτι το Τουρκικό κράτος αλλά και η πλειοψηφία των Τούρκων πολιτών εφάρμοσαν μια συστηματική και καλοσχεδιασμένη γενοκτονία εναντιόν του Χριστιανικού πληθυσμού την δεκαετία 1912-22, όταν όχι μόνο έχουν δημοσιευθεί τα διατάγματα των ηγετών του Τουρκικού κράτους αλλά υπάρχουν αμέτρητες επώνυμες μαρτυρίες θυμάτων, θύτων και ουδετέρων παρατηρητών της εποχής εκείνης;
Κάθε οικόγενεια με καταγωγή Μικρασιάτικη, Πόντια ή Αρμενική έχει χάσει την ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ των προγόνων και συγγενών τους είτε σε σφαγές, είτε σε πορείες εξόντωσης, είτε σε στρατόπεδα, είτε σε τάγματα "εργασίας".

Ακολουθούν οι προσωπικές απώλειες σε συγγενείς μου θύματα της Τούρκικης γενοκτονίας που θα είχαν επιζήσει οργώνοντας την ΓΗ ΤΟΥΣ όπως οι Έλληνες πρόγονοί τους για μια χιλιετία πριν.

Όλοι οι άνδρες των οικογενειών του χωριού που ζούσε η οικογένεια του πατέρα μου οδηγήθηκαν σε καταναγκαστική πορεία προς την Ανατολικη Τουρκία μέσα από την Αλμυρή Έρημο χωρίς νερό και εφόδια.
Κανείς τους δεν γύρισε πίσω να πεί τι συνέβη.
Εξαφανίσθηκαν, ούτε οστά βρέθηκαν για τον τάφο τους.
Δύο από τους συγγενείς, παιδιά ακόμη, ο ένας δώδεκα και ο άλλος δεκατρία τους άρπαξαν οι Τούρκοι και τους ανάγκασαν να μπούν σε ένα καλάθι και με σχοινιά τους ανεβασαν ψηλά για να επιδιορθώσουν τον μιναρέ της κωμόπολης στο καταχείμωνο.
Ο μικρότερος πέθανε από το κρύο και την πείνα.
Ο μεγαλύτερος επέζησε σαν θαύμα μετά απο πολλές άλλες περιπέτειες να πεί την ιστορία.

Απο της μητέρας μου την οικογένεια:
Δεκαεπτάχρονος θείος της μάνας μου τον άρπαξαν οι Τουρκοι και τον ανάγκασαν υποσιτισμένο να σκάβει λαγούμια εκρηκτικών κάτω από τους Άγγλους στην Καλλίπολη.Βέβαιος θάνατος για τον "γκιαούρη".
Ο αδελφός του (ο παππούς μου) γλύτωσε τον βεβαιο θάνατο δραπετεύωντας από το τραίνο που τούς πήγαινε στο Τουρκικό μέτωπο.
Οι Τούρκοι φρουροί του τραίνου τον πυροβολούσαν όταν εκείνος πηδώντας πάνω στα κινούμενα βαγόνια και στο τέλος με βουτιά στο ποτάμι κατάφερε και τους ξέφυγε.
Από άλλες συγγενικές οικογένειες όσες γυναίκες και παιδιά ακολούθησαν τον άνδρες τους και πατεράδες στις πορείες εξοντώθηκαν.
Μερικοί γλύτωσαν γιατί ηταν παραπαίδια και υπηρέτριες σε επίσημους Τουρκους ή βρέθηκαν να εργάζονται στην Κωνσταντινούπολη.
Οσοι γλύτωσαν απο τις κακουχίες, τις στερήσεις, τα χτυπήματα και τους βιασμούς, λίγες γυναίκες και παιδιά από την πατρίδα των προγόνων τους ήρθαν στην Ελλάδα με τα ρούχα τους και την οικογενειακή εικόνα σαν μόνη έλπίδα και κειμήλιο.
Άλλοι Μικρασιάτες και Πόντιοι υπόφεραν χειρότερα.
Ολόκληρα χωριά εξοντωμένα σε μιά μέρα απο τις επιδρομές των Τσέτων (άτακτου τουρκικού ιππικού).
Οι Αρμένιοι επίσης.

Τι στην κρίση σας κύριε "γνωστέ αγωνιστη" της αμφισβήτησης ειναι Γενοκτονία;
Να μην επιζήσει κανείς Έλληνας η Αρμένιος;
Ακόμα και στα στρατόπεδα εξοντωσης του Χίτλερ υπήρχαν επιζώντες.
Δεν καταλαβαίνω πώς ένας ευαίσθητος άνθρωπος σαν και σας, αγωνιστής της Δικαίου, υπερασπιστής άλλων αδικημένων, αδιαφορεί και επιπόλαια σπρώχνει κάτω από το Τουρκικό χαλί την μνήμη του ΔΙΚΟΥ ΤΟΥ λαού.

Δεν είμαι συναισθηματικά πολωμένος γιατί ήταν τα θύματα της Τουρκικής γενοκτονίας συγγενείς μου.Το ίδιο αισθάνομαι για τα θύματα της γενοκτονίας εναντίον των Αρμενίων, των Εβραίων, των Τούτσι.

Δικαιοσύνη!

Το σωστό να λέγεται

Στην άγνωστη μητέρα

Στην άβυσσο μεταξύ ύπαρξης και θανάτου,
δύο είναι οι εστίες απόλυτης αγάπης,
που απο στιγμή σε στιγμή μας φωτίζουν.

Πολλές φορές αθέλητα τις αγνοούμε,
παρασυρμένοι στο κυνήγι του "Εγώ και Τώρα",
τυφλωμένοι στό μαυροσέντονο της Ύλης.

Η ανθρώπινη, Αγάπη χωρίς δεσμά,
Μητρότητα,
ένστικτο-δώρο του Θεού,
αλλά και θέληση που βγαίνει απ΄τους χτύπους της καρδιάς μιάς Μητέρας.

Happy mother's day!

Χρόνια πολλά στις Μητέρες.

Ας μην ξαναδούν τα παιδιά τους πόλεμο.


Κάθε τάβλα έχει το καρφί της,
κάθε πόρτα έχει το κλειδί της,
και κάθε οικογένεια έχει την Μάνα της.


Πίνακας: Παράδειγμα της αγάπης μιας Μάνας.

Τα παιδία ερωτά. Θέλει να ξέρει.

$ΝΔ$ ΠΕΝΑΛΤΥ!


Δυό μηνύματα, απάντηση σε δύο χαζοδημοπούλικες επιθέσεις εναντίον μου δεν δημοσιεύθηκαν στο blog του κ. Νίκου Δήμου. Δεν περιείχαν βρισιές όπως θα διαπιστώσετε διαβάζοντας τα στα σχόλια αυτού του post. Περίμενα μερικές μέρες, έδωσα στον κ. Νίκο Δήμου the benefit of the doubt. Άφησε τις κατηγορίες εναντίον μου στο post, χωρίς να μου δώσει την ευκαιρία να απαντήσω. Την ίδια στιγμή τα μηνύματα συνεχίζονται. Το blog doncat έκλεισε φαίνεται για τα σχόλια που είχαν μια διαφορετική άποψη που ενοχλούσε, αλλά τα σχόλια για ευχές προς καλή ανάρρωση και άλλα σχόλια για παρακάλια να ξανανοίξει το blog συνεχίζονται.
Ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα και το πρόβλημα της αυταρέσκειας.
Επίσης φαίνεται ότι έχει μάθει μεθόδους λογοκρισίας και αυτοπροβολής πολύ καλά .
Υπάρχουν φήμες ότι ο κ. Νίκος Δήμου δεν είχε και τόσο ευγενή κίνητρα στις "προφάσεις" του ότι στα blogs του δεν προσπαθεί να εκμεταλλευτεί οικονομικά τους άλλους μπλογκίστες.
Χρήμα ανίκητο;
Μπορεί να μας απαντήσει αν είναι αλήθεια οι φήμες;


Τα παιδία παίζει και τραγουδά Ελύτη για το "χαμό" του blog του Κυρ Νίκου

http://cgi.di.uoa.gr/~gram/elitxel.au

Εκει που έρωτας και θάνατος σμίξαν μαζί.

This is no joke

Μιά φορά και ένα καιρό γεννήθηκε μιά ιδέα.
Η μητέρα που την γέννησε λεγόταν κυρία Ανάγκη.
Ο περήφανος πατέρας της λεγόταν κύριος Ιδεαλιστής.
Η ιδέα όταν ήταν μικρούλα ήταν ομορφούλα,
όταν μεγάλωσε όμως λίγο-πολύ πάλιωσε.
Την διπλάρωσε τότε μια φιλενάδα μακρινή ξαδέλφη
η Αλλαζονεία μοναδική πρώτη σ΄ολα τα καλλιστεία.
Από δω της είπε απο κεί της είπε την έψησε την Ιδέα
και την έκανε έμμονη, εγωιστική σκληρόκαρδη πάντα πειναλέα.
Της έκανε μάλιστα προξενειό με τον κόντε Νάρκισσο,
παντρεύτηκαν και έκαναν ενα αγοράκι, τον Άθεο.