Pope Benedict, Islam Extremists and the Greek Orthodox.

Greek Orthodox church in Nablus, Palestine was firebombed by muslim extremists a few days ago.
This article was published at www.diktyo21.gr written by Chris Lazarides.

Newsletter abstract:

Pope Benedict's speech was an event that was almost ignored in Hellas compared to the coverage in the West.
The "usual" opinion makers of mass media were mute.
His lecture was not just a criticism of establishing religions using violence and Jihad (holy war) but it was a criticism of a West that discourages the expression of Faith as not politically correct.
Points of discussion:

a) How an atheistic West can open a meaningfull dialogue for peace with a deeply religious Islam?

b) The majority of the Western Press defended the right of the Pope to express his thoughts and more than that condemned the violent protests of the islamist extremists in response to the Pope's speech.

c) The Pope didn't attack Islam as a religion but the extreme actions and violence of the fundamentalists and terrorists that attack in the name of Islam (i.e 9/11).

d) PopeBenedict critisizes the removal of the Hellenic thought from Christianity. The convergence of Faith and Philosophy is the definite criteria to identify Christianity in Europe. We neeed this synthesis between the Greek spirit and the Christian spirit
The pope said:
"I believe that here we can see the profound harmony between what is Greek in the best sense of the word and the biblical understanding of faith in God...God acts with logos. Logos means both reason and word-- a reason which is creative and capable of self-communication, precisely as reason"



Ο Πάπας, το Ισλάμ και η Ελληνική...αφασία!

Την περασμένη εβδομάδα στην παγκόσμια επικαιρότητα αναδείχθηκε
ένα ακόμα ζήτημα, που πέρασε σχεδόν απαρατήρητο στην Ελλάδα.
Μια ομιλία του Πάπα Βενέδδικτου, σε Γερμανικό Πανεπιστήμιο, προκάλεσε κύματα οργισμένων διαδηλώσεων από μουσουλμάνους,
εντός κι εκτός Ευρώπης. Λίγες μέρες αργότερα ο Πάπας εξεφρασε
«τη λύπη του, γιατί παρερμηνεύθηκαν κάποιες δηλώσεις του».
Γιατί, τάχα, θάπρεπε να μας απασχολήσει αυτό το περιστατικό; Στο κάτω-κάτω, εμείς δεν είμαστε Καθολικοί, είμαστε Ορθόδοξοι. Κι εκτός από Ορθόδοξοι, είμαστε «κοσμικό κράτος», δεν δίνουμε σημασία σε αυτά που λένε οι εκκλησιαστικοί ηγέτες (άσε που δεν μας πολυαρέσει να μιλάνε δημόσια οι κληρικοί). Συνεπώς, γιατι να του δώσουμε σημασία; Κάπως έτσι, σκέπτονται πολλοί δικοί μας «διαμορφωτές γνώμης»... Κι όμως, τα πράγματα ΔΕΝ είναι έτσι:

Κριτική στην δυτική «κοσμικότητα» - όχι στο Ισλάμ.

Πρώτον, αν δούμε το σύνολο της ομιλίας του Πάπα ή τουλάχιστον τα εκτενή αποσπάσματα που δημοσιεύτηκαν στον Ευρωπαϊκό Τύπο,
κύριος στόχος της κριτικής του ήταν η λογική του «κοσμικού κράτους» στην Ευρώπη: Ο Πάπας θεωρεί ότι αυτό δεν βοηθά,
αντίθετα αποκλείει το διάλογο με το Ισλάμ. Αν θέλει η Δύση να ανοίξει διάλογο των πολιτισμών, δεν μπορεί να αποκηρύσσει την Πίστη.
Δεν μπορεί να θεωρεί ότι η Πίστη είναι απλώς μια (δυσάρετη) εκδήλωση υποκειμενικού ανορθολογισμού. Αν οι Δυτικοί δεν σεβονται τη δική τους Θρησκεία, δεν μπορούν να ανοιξουν διάλογο με ένα άλλο πολιτισμό, που αυτοκαθορίζεται μέσα από τη Θρησκεία του. Ο Πάπας υπογράμμισε την αδυναμία της Δύσης να ανοίξει διάλογο με το Ισλάμ. Επέκρινε την ακραία αντίληψη της δυτικο-ευρωπαϊκής «κοσμικότητας», όχι το Ισλάμ...

Δεύτερον, ο Ευρωπαϊκός Τύπος, στο μεγαλύτερο μέρος του, υπερασπίστηκε τον Πάπα. Μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες, όπου συνήθως διαβάζουμε τις πιο αντίθετες απόψεις για την Εκκλησία, για τον Καθολοκισμό, για τον μουσουλμανικό κόσμο και τη μεταχείριση των μειονοτήτων στην Ευρώπη, αυτή τη φορά συνέπεσαν στην υπεράσπιση του Πάπα, ή μάλλον στην αποδοκιμασία των επικριτών του. Όπως έγραψε χαρακτηριστικά o τακτικός αρθρογράφος Gideon Ranchman στους Financial Times της περασμένης Τρίτης 19 Σεπτεμβρίου:
«Το σκηνικό της «σύγκρουσης των πολιτισμών» έχει πλέον στηθεί: Κάθε τόσο, κάποιος στη Δύση «προσβάλει το Ισλάμ» - πότε ο Σαλμάν Ρουσντί γράφει ένα βιβλίο, πότε μια Δανέζικη εφημερίδα δημοσιεύει κάποια σκίτσα, πότε ο Πάπας κάνει κάποιο σχόλιο – και οι διαδηλωτές ξεχύνωνται στους δρόμους. Τι καλύτερος τρόπος να αποδείξουν ότι το Ισλάμ είναι μια θρησκεία της Ειρήνης, από να...καίνε, κάθε τόσο, το ομοίωμα του Πάπα;»
Να σημειωθεί ότι η εφημερίδα και ο αρθρογράφος της συμβαίνει να είναι από τους θερμούς υπέρμαχους της Τουρκικής ένταξης στην Ευρώπη και της προσέγγυσης με το Ισλάμ. Αλλά κάπου οι αλλεπάλληλες μουσουλμανικές διαδηλώσεις έχουν αρχίσει να κουράζουν τους Ευρωπαίους. Ίσως και να τους εξοργίζουν. Ακομα και τους πιο φιλικά διακείμενους προς το Ισλάμ...

Τρίτον, ο Πάπας δεν επιτέθηκε στο Ισλάμ. Επέκρινε τις ακραίες πρακτικές των «τζιχαντιστών» - των φονταμενταλιστών που κηρύσσουν «Ιερό Πόλεμο» κατά των Χριαστιανών. Τα τελευταία χρόνια «τζιχαντιστές» στην περιοχή Νταρφούρ του Σουδάν έχουν δολοφονήσει διακόσιες χιλιάδες χριστιανούς κι έχουν εκδιώξει από τα σπίτια τους ένα εκατομμύριο περίπου γυναικόπεδα. Επί τρία χρόνια, λευκοί άραβες μουσουλμάνοι, σκοτώνουν εκατοντάδες χιλιάδες μαύρους χριστιανούς! Το έγκλημα αυτό γίνεται «στο όνομα του Αλλάχ». Αυτούς δεν πρέπει κάποιος να τους επικρίνει; Δεν πρέπει κάποιος να τους σταματήσει;

Επικρίνει τον αφελληνισμό του Χριστιανισμού!

Τέταρτον, όπως ό Bret Stephens σε σχετικό του σχόλιο στην ευρωπαϊκή έκδοση του Wall Street Journal (19/9): «Υπάρχει ένα κυρίαρχο φιλοσοφικό σχέδιο: η κριτική του Βενέδδικτου στον «αφελληνισμό του Χριστινισμού». Σύμφωνα με την άποψή του, ο Χριστιανισμός διαμορφώθηκε από το μεγάλο διάλογο ανάμεσα στην Αθηνα και την Ιερουσαλήμ, ανάμεσα στη Λογική και την Αποκάλυψη... Σύμφωνα με το σημερινό Πάπα υπάρχει μια βαθύτερη ανάγκη επαναπροσέγγυσης ανάμεσα στην Βιβλική Πίστη και την Ελληνική διανοητική έρευνα...
Υπάρχει κι ένα πολιτικό υπόστρωμα (στην κριτική του Βενέδδικτου): η σύγκλιση Πίστης και Φιλοσοφίας είναι καθοριστική για να ορίσουμε «την αληθινή ταυτότητα της Ευρώπης»... Προς το τέλος της ομιλίας του, προειδοποιεί ότι «αν εξαιρέσουμε την έννοια του Θείου από την οικουμενικότητα της λογικής» αυτό «άλλοι πολιτισμοί μπορεί να το εκλάβουν ως επίθεση προς τις πιο βαθειές πεποιθήσεις τους...
Ο Λόγος που είναι κουφός απέναντι στο Θείο, είναι αδύνατο να προσέλθει στο διάλογο των Πολιτισμών». Να λοιπόν, που ο Πάπας Βενέδδικτος προτείνει την επιστροφή του Χριστιανισμού στην ελληνική φιλοσοφία ως προϋπόθεση για να υπάρξει η Ευρώπη και για να μπορέσει να κάνει ειρηνικό διάλογο με το Ισλάμ.

Ο Ράτσιγκερ και ο Χάμπερμας

Κι δεν τα πιστεύει αυτά μόνο ο Πάπας Βενέδδικτος. Ήδη από τον Ιανουάριο του 2004, όταν ήταν ακόμα Καρδινάλιος Ράτσινγκερ, είχε ο ίδιος εμπλακεί σε ένα συναρπαστικό φιλοσοφικό διάλογο με το μεγαλύτερο εν ζωή Ευρωπαίο φιλόσοφο, και μαλιστα νεομαρξιστή και μάλιστα άθεο, τον Γιούργκεν Χάμπερμας! Τότε, υπήρξε θεαματική προσέγγυση ανάμεσα στο Ράτσιγκερ και τον Χάμπερμας στην κριτική της δυτικής «κοσμικότητας», της απόλυτης διάκρισης Λόγου και Πίστης, Εκκλησίας και Πολιτείας. Λίγο αργότερα ο Χάμπερμας έγραψε (στο έργο του Time of Transition, 2004):
«Ο Χριστιανισμός - και μόνον αυτός - αποτελεί το βασικο θεμέλιο της Ελευθερίας, της Συνείδησης, των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας, όλων αυτών που θεωρούμε θεμέλια του δυτικού πολιτισμού».
Ήταν η εποχή που συζητιόταν στην Ευρώπη, αν έπρεπε το υπό διαμόρφωση Ευρωσύνταγμα, να αναφέρεται στο Χριστιανισμό ως θεμέλιο της Ευρωπαϊκής ταυτότητας. Ο Χάμπερμας έγραψε τότε σχετικά:
«Αναγνωρίζοντας τις Χριστιανικές μας ρίζες πιο καθαρά, δεν εμποδίζουμε την κατανόηση ανάμεσα στους πολιτισμούς, αντίθετα την καθιστάμε εφικτή».
Ο Καρδινάλιος Γιόζεφ Ράτσιγκερ, σημερινός Πάπας, και ο Μαρξιστής Φιλόσοφος Γιούγκερ Χάμπερμας, συνέπεσαν στην κριτική του «κοσμικού κράτους» και στην αναγνώριση της σημασίας του Χριστιανισμού, τόσο για την ταυτότητα της Ευρώπης όσο και για το διάλογο των Πολιτισμών. Και δεν ήταν οι μόνοι...

Ημείς άδομεν...

Συμπέρασμα: Γίνονται πολύ ενδιαφέροντα πράγματα διεθνώς – και ιδιαίτερα στην Ευρώπη – αλλά εμείς ούτε που παίρνουμε χαμπάρι: Ο Πάπας ζητά επιστροφή του Χριστιανισμού στην Ελληνική φιλοσοφία. Το αγνοούμε...
Ζητά η επιστροφή του Χριστιανισμού στο Ελληνικό πνεύμα να αποτελέσει τη βάση συγκρότησης της Ευρώπης και του διαλόγου της με το Ισλάμ. Το αγνοούμε επίσης...
Στις απόψεις αυτές προσχωρούν πνευματικές κορυφές του παγκόσμιου πνεύματος, ακόμα και μαρξιστές, άθεοι κι αγνωστικιστές. Καρφάκι δεν μας καιγεται...
Η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη στρέφεται όλο και πιο αποφασιστικά ενάντια στο φονταμενταλιστικό Ισλάμ. Εμείς, εδώ, «στην κοσμάρα μας»...
Γϊνεται μια συναρπαστική συζήτηση στην Ευρώπη για την κριτική του κοσμικού κράτους, κι εδώ επαναλαμβάνουμε τα τετριμμένα αντικληρικαλιστικά στερεότυπα περασμένων δεκαετιών. Δεν έχει σημασία αν αυτές οι απόψεις είναι σωστές η λανθασμένες. Σημασία έχει που εμείς δεν συμμετέχουμε. Είμαστε «εκτός». Είμαστε κολλημένοι. Μένουμε πίσω... Έξω οι κοινωνίες είναι διψασμένες για νέες ιδέες, για Ελληνικό πνεύμα. Εδώ εμείς είμαστε αηδιασμένοι με τους εαυτούς μας.
Έξω προσπαθούν να ανοίξουν τα μάτια τους. Εμείς, εδώ, βγάζουμε τα μάτια μας.
Δυστυχώς...

Του Χρύσανθου Λαζαρίδη, Γ.Γ. του ΔΣ/Δίκτυου 21
22α Σεπτεμβρίου 2006

GreekAmerican Innocent Victims of the Terrorist Attacks Against New York. September 11, 2001. Eternal be their memory

Innocent Victims of Evil. Eternal be their memory.

A clear sunny September morning
Evil was released over New York rolling.
Two groups of monsters with blood in their eyes,
took over violently hostages in two birds of the sky.
Humans destroying humans what's new in that?
The method of execution was the cruelest so far.
Thousands of people burned, crashed in pieces to the ground,
feed pain hate and revenge to tear even a cloud,
not with drops of rain but with human tear
mixed with blood to feed mountains of fear.
Where is your God to protect you now,
the demons of Evil whisper in the crowd.
The fight is not over you "son of a bitches"
your end of freedom will come
your defeat from the God of Love,
is inevitable, soul leeches.


Among those victims were tens of Americans of Hellenic Origin.
In the following posts will try to post a photo for some of them.

Riding the Elevator Into the Sky
By Anne Sexton (1975)

As the fireman said:
Don't book a room over the fifth floor
in any hotel in New York.
They have ladders that will reach further
but no one will climb them.
As the New York Times said:
The elevator always seeks out
the floor of the fire
and automatically opens
and won't shut.
These are the warnings
that you must forget
if you're climbing out of yourself.
If you're going to smash into the sky.

Many times I've gone past
the fifth floor,
cranking upward,
but only once
have I gone all the way up.
Sixtieth floor:
small plants and swans bending
into their grave.
Floor two hundred:
mountains with the patience of a cat,
silence wearing its sneakers.
Floor five hundred:
messages and letters centuries old,
birds to drink,
a kitchen of clouds.
Floor six thousand:
the stars,
skeletons on fire,
their arms singing.
And a key,
a very large key,
that opens something –
some useful door –
somewhere –
up there.

Guardian Angels

It is not important how your guardian angel looks like in our mind since it is spirit in a pure form. What is important is that it exists and its presence for each person with an open heart is a gift from God.

From Wikipedia:

'In Matthew 18:10, Jesus says that children are protected by guardian angels:

"Never despise one of these little ones; I tell you, they have their guardian angels in heaven, who look continually on the face of my heavenly Father." ...

Saints Jerome and Basil of Caesarea argued that sin drove the angels away.'

Christianity today is not sure about the subject of guardian angels, but I am.

My personal belief is that Guardian Angels exist but very rarely interfere to protect, by delivering messages in human form and/or speech to the Apostles or to punish the body, obliteration of Sodom & Gomorra.

Their influence is more spiritual, a feeling, and a thought crossing instantaneously your mind, if the person has the sensitivity to listen to this type of communication.

Sin against the Holy Spirit drives them away, since this is the only sin unforgivable from God.

To be able to remember the "contact" with your guardian angel you have to remember your thoughts and feelings in times that you probably forgot.
They rarely happen and they are easily forgotten after the passage of time.

I remember two relatively recent (less than 10 years ago) personal incidents of spiritual communication by a guardian angel.

The first saved my life and the second saved another person's life.

I consider myself an excellent swimmer but also someone that likes to test his abilities not always recklessly.

In one of my trips I find myself swimming alone not far away from an Atlantic Ocean beach.
The waves are high by Hellenic seas standards but not furious and either you ride them to the top with a sharp drop to the empty space or you dive under them below the crest.

Unknown to me this area had a few hidden dangers called riptides.
A riptide is an underwater valley formed by two neighboring sandbars with an effect of forming a strong current leading away from the beach.

In one of my riding the wave crest swims I found myself dropped and pulled down and further down to the bottom of the ocean.
Depth at that point is a couple hundred feet and it goes fast deeper.
I tried desperately to swim upwards for an eternity and I was feeling pulled down from the giant pressure of the ocean deeper and deeper.

My ears were buzzing and I started panicking.
I prayed not with words but with thoughts.
The will of God will be done.
I rarely have felt so calm and peaceful in my life.
I didn't feel alone in the darkness.
My feet hit hard bottom.
It was the end.

I start swimming to the surface and finally I could see light and I felt the sun and the breeze.
The lifeguard didn't even move from his high post.
He didn't notice my disappearance.

Later in the summer there was a drowning in that beach, the person was swimming after the lifeguards had ended their shift, the newspaper described in detail the physical phenomenon of a riptide.
It could have been me I thought, one more statistic in the news.

The Second event:
It's lunch time in a busy NYC street.
I'm waiting to cross a busy intersection.
The light is red and too long.
I look to my right for the light to change when something makes me to change direction and look to the left.
Instinctively I grab from the arm screaming stop an older black man that had stepped on the street level from the sidewalk and a taxi was coming to him running full speed.
Thank God I did pull him up to the side walk, because the taxi driver didn't even touch the breaks.
The shaken up man thanked me and I told him don't thank me, thank God.
I am still not sure if the feeling to turn came from my guardian angel or his.

I believe I am a child of God as all of you are.
Everyone had his moment with his guardian angel.
You dig deep inside you and you will remember.