Ο Άι Γιώργης σκοτώνοντας τον Δράκο (Ύλη, δεσμοφύλακα της γνώσης) σώζει την ευγενή κόρη, τα ανθρώπινα θύματα, και απελευθερώνει την πηγή της ζωής (εσωτερική γνώση, αθανασία της ψυχής).
Ο Άι Γιώργης μου, μια βασανισμένη εικόνα, το μόνο οικογενειακό κειμήλιο που διασώθηκε απο την Τουρκική Γενοκτονία. Πάνω της έβλεπες την φθορά ενός ολόκληρου λαού. Η ξύλινη εικόνα περίτεχνα σχεδιασμένη πάνω σε σκληρό ξύλο φαίνεται ότι πέρασε άσχημες στιγμές. Ξεθωριασμένη σε σημεία μ' ένα μεγάλο ράγισμα στην αριστερή πλευρά απο πάνω μέχρι κάτω, σαν η σπάθα ενός Τούρκου να την είχε πληγώσει. Η εικόνα παρέμενε όμως ακέραια χωρίς ούτε γωνίτσα να της λείπει. Ο Άγιος προστάτεψε την οικογένεια (όσοι είχαν απομείνει) που την συνόδευε στον επικίνδυνο δρόμο της προσφυγιάς. Η εικόνα διέσχισε καυτές ερήμους μαζί τους, ανέβηκε βουνά μέσα σε καταρρακτώδεις βροχές, κατέβηκε δυσκολοπάτητες πλαγιές και διέσχισε βρεγμένα ποτάμια μαζί με το εντεκάχρονο κορίτσι που την κράταγε στον κόρφο της. Ένα κορίτσι με ένα πρόσωπο όλο αποφασιστικότητα και μ' όμορφα χέρια με μακρυά λεπτά δακτυλα. Αικατερίνη το όνομά της, η γιαγιά μου.
Η μόνη εκκλησία αυτού του χωριού της Καππαδοκίας, που γενιές Ελλήνων συγγενών μου εκεί μεγάλωσαν πριν εξοντωθούν απο τους Τούρκους στην Γενοκτονία, ήταν ονομασμένη προς τιμή του Αγιου Κωνσταντίνου και Ελένης . Ο Άγιος Γεώργιος ήταν όμως ο προστάτης των χριστιανών της περιοχής, γέννημα θρέμμα της Καππαδοκίας. Σαν ανώτατος Ρωμαίος αξιωματικός μαρτύρησε, νεός 28 χρονών, για να προστατεύσει τους Χριστιανούς απο τις θανατικές καταδίκες του Διοκλητιανού. Κάθε Χριστιανικό σπίτι είχε την εικόνα του Άι Γιώργη, μικρή ή μεγάλη, σε κάθε εικοναστάσι. Πολλοί μουσουλμάνοι στην περιοχή τον σέβονταν, είτε γιατί ήταν πρώην Χριστιανοί, είτε γιατί ήταν κρυπτοχριστιανοί, είτε γιατί είχαν δει με τα ίδια τους τα μάτια θαύματα να γίνονται στο όνομα του Άι Γιώργη.
Ο γενναιός ιππότης εμφανίζεται στις εικόνες μετά τον 13ο αιώνα πάντα καβάλλα σε άσπρο άτι σύμβολο καθαρής ψυχής, με δορυ και πανοπλία πάντα σε μάχη με τον άγριο δράκο, που συμβολίζει την βαρβαρότητα της Ύλης, για να σώσει την όμορφη κυρά, την Αλήθεια του Θεού, την Εκκλησιά. Οι δράκοι αντιπροσωπεύουν την μοχθηρότητα, την κακία, και λέγεται ότι είναι σφοδροί, απάνθρωπα σκληροί, και άπληστοι για χρήμα και δύναμη. Ο Άι Γιώργης μάχεται το Κακό για να προστατέψει την Χριστιανοσύνη. Το σκότωμα του δράκοντα είναι η σύγκρουση ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι. Η νίκη του αγίου φωτός απελευθέρωνει την Ψυχή που ετοιμάζεται να φαγωθεί από τα κατώτερα πάθη και τις επιθυμίες.
Ο καθενας μας έχει ένα δράκο αμαρτίας ή διαφθοράς να παλέψει για χάρη του Ιησού Χριστού και Σωτήρα μας. Ο Άι Γιώργης που τον επικαλέστηκαν οι αγωνιστές του ΄21, Κολοκοτρώνης και άλλοι, να τους βοηθήσει στον αγώνα της Ελευθερίας και της Χριστιανοσύνης είναι πάντα κοντά σ'αυτούς που τον καλούν σε βοήθεια στον δίκαιο αγώνα. Επικαλούμενος να παρέμβει ζητώντας χάρη απο τον Θεό να μας βοηθήσει στις μαχες της ζωής, άλλες μεγάλες άλλες μικρές.
Οι δρακόντιες προπαγάνδες αντιχριστιανοσύνης στην χώρα μας θα βρεθούν αργά ή γρήγορα με την πλάτη στο χώμα θανάσιμα πληγωμένες.
Ευλογημένο το όνομά του Θεού, στο τέλος πάντα γίνεται το θέλημα Του.
''Δε λογαριάζω τα αξιώματα, δε με συγκινούν οι δόξες και τα πλούτη, δε φοβάμαι το θάνατο''. Άγιος Γεώργιος προς τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό.