Η αρχαία περιοχή της Καππαδοκίας βρίσκεται στην Κεντρική Μικρά Ασία κοντά στην πόλη της Καισάρειας. Πήρε το όνομά της από τα όμορφα άλογα που ζούσαν στα λειβάδια της.
Πριν τρία εκατομμύρια χρόνια εκρήξεις από τα γειτονικά ηφαίστεια κάλυψαν την πεδίαδα με ένα βαθύ στρώμα λάβας, στάκτης και αποξηραμένης λάσπης. Οι άνεμοι, τα ποτάμια, και οι βροχές έχουν διαβρώσει αυτήν την μαλακή ηφαιστειογενής πετρα σε εκατοντάδες από παράξενα και θαυμάσια κωνικά σχήματα, κολόνες και καμινάδες, δημιουργώντας ένα πελώριο ανοικτό μουσείο από πέτρινα γλυπτά σε μία απίστευτη ποικιλία σχημάτων, στρωμάτων, ποικιλίες υφής και χρωμάτων.
Από τους αρχαίους χρόνους άνθρωποι σκάλισαν κατοικίες στην μαλακή πέτρα. Οι πρώτοι Έλληνες Χριστιανοί έφτιαξαν αμέτρητες εκκλησίες σε σπηλιές, παρεκκλήσια και μοναστήρια. Υπάρχουν περισσότερες από 200 εκκλησίες στην Καππαδοκία σκορπισμένες ανάμεσα στις κοιλάδες με εντυπωσιακές τοιχογραφίες και έργα τέχνης.
Μετά την γενοκτονία και εκδίωξη των Ελλήνων Μικρασιατών από τους Τούρκους η συντήρηση παραμελήθηκε. Αρχίζουν να λαμβάνονται πρόσφατα μέτρα για την ανακαίνιση των θησαυρών της Καππαδοκίας και για να προσελκύσουν Χριστιανούς τουρίστες.
Το πιό αξιοθαύμαστο είναι η έκταση που καλύπτουν ολόκληρες πόλεις κτισμένες στο υπέδαφος που πρόσφατα ξεσκάβονται και αξιοποιούνται.
Αυτές οι πόλεις έχουν 8-9 υπόγεια πατώματα και έχουν ολόκληρες λαξευθεί σε λόφους ηφαιστειογενής τέφρας απο τους Έλληνες Χριστιανούς σε περιόδους διωγμών είτε από Ρωμαίους Αυτοκράτορες, είτε από μογγολικές βαρβαρικές επιδρομές, είτε από τους Άραβες, Σελτζούκους ή Οθωμανούς Τούρκους.
Οι Βυζαντινοί Χριστιανοί έκρυβαν τις οικογένειές τους εκεί και αμύνονταν μέχρι να νικήσουν και να διώξουν τους κατακτητές απο την γή τους. Οι στενόι υπόγειοι διάδρομοι είχαν τεράστιες πέτρινες μυλόπετρες να φράζουν τις διαδοχικές εισόδους στούς εισβολείς. Είχαν συστήματα αερισμού, κρυφά δωμάτια, και πολεμίστρες που δείχνουν τέλειο σχεδιασμό και κατασκευή.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από την περιοχή που ζούσαν οι οικογένειες των προγόνων μου, Νύσσα (Νεβσεχίρ), πρωτεύουσα της Καππαδοκίας. Υπήρχαν εγκαταστάσεις ανθρώπων εκεί απο το 3000 π.Χ.
Άλλες περιοχές είναι η Άβενος, Κόραμα (Γκιορεμέ), Προκόπι (Ουργκιούπ), Σινασσό. Η Άβενος είναι φημισμένη για τα κεραμικά της φτιαγμένα απο κόκκινο πηλό που βρίσκεται στις όχθες του ποταμού. Ο Στράβων αναφέρει τα "χώματα Σεμιράμιδος". Υπήρχαν εγκαταστάσεις ανθρώπων εκεί από το 3000 π.Χ.
Αυτή είναι η περιοχή απ’ όπου ήρθαν οι Παφλαγόνες ως σύμμαχοι των Τρώων. Το επιβεβαιώνει και η πόλη που αναφέρει ο Όμηρος στον στίχο 855:
"Τους Παφλαγόνας έφερεν ο ανδρείος Πυλαιμένηςαπό την γην των Ενετών, π’ άγρια μουλάρια τρέφει,
τους έστειλεν η Κύτωρος, η Σήσαμος που έχουν
στου Παρθενίου την ροήν λαμπρές τες κατοικίες,
η Κρώμνα και ο Αιγιαλός κι οι απόκρημνοι Ερυθίνοι." (ερυθαίνω = κοκκινίζω)
