Κύριε "γνωστέ αγωνιστή" της αμφισβήτησης,
Ευχαριστώ για την φιλοξενία σας στο blog, αλλά πραγματικά προκαλείτε όταν απερίσκεπτα προσβάλετε την μνήμη εκατοντάδων χιλιάδων ΑΜΑΧΩΝ Μικρασιατών και Ποντίων που εξοντώθηκαν απο τους Τούρκους γενοκτόνους πρίν μόλις δυό γενιές.
Μπορείτε να μας εξηγήσετε γιατί δεν πιστεύετε οτι το Τουρκικό κράτος αλλά και η πλειοψηφία των Τούρκων πολιτών εφάρμοσαν μια συστηματική και καλοσχεδιασμένη γενοκτονία εναντιόν του Χριστιανικού πληθυσμού την δεκαετία 1912-22, όταν όχι μόνο έχουν δημοσιευθεί τα διατάγματα των ηγετών του Τουρκικού κράτους αλλά υπάρχουν αμέτρητες επώνυμες μαρτυρίες θυμάτων, θύτων και ουδετέρων παρατηρητών της εποχής εκείνης;
Κάθε οικόγενεια με καταγωγή Μικρασιάτικη, Πόντια ή Αρμενική έχει χάσει την ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ των προγόνων και συγγενών τους είτε σε σφαγές, είτε σε πορείες εξόντωσης, είτε σε στρατόπεδα, είτε σε τάγματα "εργασίας".
Ακολουθούν οι προσωπικές απώλειες σε συγγενείς μου θύματα της Τούρκικης γενοκτονίας που θα είχαν επιζήσει οργώνοντας την ΓΗ ΤΟΥΣ όπως οι Έλληνες πρόγονοί τους για μια χιλιετία πριν.
Όλοι οι άνδρες των οικογενειών του χωριού που ζούσε η οικογένεια του πατέρα μου οδηγήθηκαν σε καταναγκαστική πορεία προς την Ανατολικη Τουρκία μέσα από την Αλμυρή Έρημο χωρίς νερό και εφόδια.
Κανείς τους δεν γύρισε πίσω να πεί τι συνέβη.
Εξαφανίσθηκαν, ούτε οστά βρέθηκαν για τον τάφο τους.
Δύο από τους συγγενείς, παιδιά ακόμη, ο ένας δώδεκα και ο άλλος δεκατρία τους άρπαξαν οι Τούρκοι και τους ανάγκασαν να μπούν σε ένα καλάθι και με σχοινιά τους ανεβασαν ψηλά για να επιδιορθώσουν τον μιναρέ της κωμόπολης στο καταχείμωνο.
Ο μικρότερος πέθανε από το κρύο και την πείνα.
Ο μεγαλύτερος επέζησε σαν θαύμα μετά απο πολλές άλλες περιπέτειες να πεί την ιστορία.
Απο της μητέρας μου την οικογένεια:
Δεκαεπτάχρονος θείος της μάνας μου τον άρπαξαν οι Τουρκοι και τον ανάγκασαν υποσιτισμένο να σκάβει λαγούμια εκρηκτικών κάτω από τους Άγγλους στην Καλλίπολη.Βέβαιος θάνατος για τον "γκιαούρη".
Ο αδελφός του (ο παππούς μου) γλύτωσε τον βεβαιο θάνατο δραπετεύωντας από το τραίνο που τούς πήγαινε στο Τουρκικό μέτωπο.
Οι Τούρκοι φρουροί του τραίνου τον πυροβολούσαν όταν εκείνος πηδώντας πάνω στα κινούμενα βαγόνια και στο τέλος με βουτιά στο ποτάμι κατάφερε και τους ξέφυγε.
Από άλλες συγγενικές οικογένειες όσες γυναίκες και παιδιά ακολούθησαν τον άνδρες τους και πατεράδες στις πορείες εξοντώθηκαν.
Μερικοί γλύτωσαν γιατί ηταν παραπαίδια και υπηρέτριες σε επίσημους Τουρκους ή βρέθηκαν να εργάζονται στην Κωνσταντινούπολη.
Οσοι γλύτωσαν απο τις κακουχίες, τις στερήσεις, τα χτυπήματα και τους βιασμούς, λίγες γυναίκες και παιδιά από την πατρίδα των προγόνων τους ήρθαν στην Ελλάδα με τα ρούχα τους και την οικογενειακή εικόνα σαν μόνη έλπίδα και κειμήλιο.
Άλλοι Μικρασιάτες και Πόντιοι υπόφεραν χειρότερα.
Ολόκληρα χωριά εξοντωμένα σε μιά μέρα απο τις επιδρομές των Τσέτων (άτακτου τουρκικού ιππικού).
Οι Αρμένιοι επίσης.
Τι στην κρίση σας κύριε "γνωστέ αγωνιστη" της αμφισβήτησης ειναι Γενοκτονία;
Να μην επιζήσει κανείς Έλληνας η Αρμένιος;
Ακόμα και στα στρατόπεδα εξοντωσης του Χίτλερ υπήρχαν επιζώντες.
Δεν καταλαβαίνω πώς ένας ευαίσθητος άνθρωπος σαν και σας, αγωνιστής της Δικαίου, υπερασπιστής άλλων αδικημένων, αδιαφορεί και επιπόλαια σπρώχνει κάτω από το Τουρκικό χαλί την μνήμη του ΔΙΚΟΥ ΤΟΥ λαού.
Δεν είμαι συναισθηματικά πολωμένος γιατί ήταν τα θύματα της Τουρκικής γενοκτονίας συγγενείς μου.Το ίδιο αισθάνομαι για τα θύματα της γενοκτονίας εναντίον των Αρμενίων, των Εβραίων, των Τούτσι.
Δικαιοσύνη!
Το σωστό να λέγεται