Τα παιδία παίζει, θρηνεί, σκέφτεται, δρα: Ιουνίου 2006

Τα παιδία παίζει, θρηνεί, σκέφτεται, δρα

The childen play, cry, think, act

Τετάρτη, Ιουνίου 28, 2006

"For they shall not hurt or destroy on all my holy mountain says the Lord." (Isaiah).



Physical nature, despite man’s misuse of it, has not been spent, but continues to be rejuvenated and to bare witness to its Creator. Indeed, God has promised peace in nature.

Holy men appearing to our wondering eyes “like lightning in the night” and as having “everything that God has”.

Παρασκευή, Ιουνίου 23, 2006

Σήμερα η φύση δοξολογεί τον Κύριο














Καμπανούλες θρηνολογούν τα οικεία πλάσματα που χάθηκαν για πάντα.



Κύριε εν σοφία ποίησας.

Αγαπημένα μου λουλούδια,
χρώματα και σχήματα φωτός,
δώστε φιλιά στις αισθήσεις,
ας δοξάσουμε μαζί τον Δημιουργό.

Τι μυστικα κρύβουν οι ρίζες σας,
δίνουν τροφή σε τέτοια ομορφιά.
Περήφανα πηγούνια στηρίζουν άνθη χαμογελαστά.




"Κανένα δένδρο καλόν δεν παράγει καρπόν σάπιο, ούτε δένδρον σάπιο παράγει καρπόν καλόν. κάθε δένδρον γνωρίζεται απο τον δικό του καρπόν. Δεν μαζεύουν σύκα απο αγκάθια, ούτε τρυγούν σταφύλια απο βατσινιά. Ο καλός άνθρωπος παράγει καλό απο το καλό που έχει μέσα του, και ο κακός άνθρωπος απο το κακό που έχει μέσα του παράγει το κακό, δίοτι το στόμα του ανθρώπου εκφέρει εκείνο από το οποίον είναι γεμάτη η καρδιά του"
Ευαγγέλιο κατα Λουκάν 6.43-6.45


- Αισιοδοξία στην ζωή

i thank you God

i thank you God for most of the amazing
day for the leaping greenly spirits of trees
and a blue true dream of sky; and for everything
which is natural which is infinite which is yes

(i who have died am alive again today,
and this is the sun's birthday; this is the birth
day of life and of love and wings: and of the gay great illimitably earth)

how should tasting touching hearing seeing
breathing any - lifted from the no
of all nothing - human merely being
doubt unimaginable You?

(now the ears of my ears awake and
now the eyes of my eyes opened)

E.E. Cummings


- Απαισιοδοξία στην ζωή

Απ' το τραγούδι της αδελφής μου

Θεέ μου,
να σφαλίσω τα μάτια
να σταυρώσω τα χέρια
και ν'αφεθώ στων ανέμων την διάθεση.
Έτσι βαθιά κουρασμένος
να κυλήσω στην άβυσσο
ενώ η ταχύτητα της πτώσης
θα σφυρίζει στ'αυτιά μου
το τραγούδι της ανάπαυσης.
Κλείστε τα παράθυρα,
Η αυθάδεια του φωτός
κηλιδώνει το δάκρυ μου
...
¨Οτι αγάπησα
μου το πήρε ο θάνατος
κ' η τρέλλα.
Έμεινα μόνος
κάτω απ'τα ερείπια του ουρανού μου
ν'αριθμώ τους θανάτους.
Η καταιγίδα σάρωσε απ'το δρόμο μου
τα λευκά χιόνια του Θεού.

Γιάννης Ρίτσος


- Εικόνες βουκολικής ζωής

Ελεγείο

Στη φωτιά του ματιού σου θα χαμογέλασε κάποτε ο Θεός
Θά 'κλεισε την καρδιά της η άνοιξη σαν μιας αρχαίας
ακρογιαλιάς μαργαριτάρι.
Τώρα καθώς κοιμάσαι λαμπερός
Στους παγωμένους κάμπους που οι αγράμπελες
Γίναν βαλσαμαωμένα φτερά μαρμάρινα περιστέρια
Μικρά παιδιά της απαντοχής-
Ήθελα νά 'ρθεις μια βραδυά σα βουρκωμένο σύννεφο
Αίμα των άστρων φύλλο της μυρτιάς
Γιατί στ' αγνό σου μέτωπο κάποτε θά 'βλεπα κι εγώ
Το χιόνι των προβάτων καί τών κρίνων
Μά πέρασες απ' τή ζωή σάν ένα δάκρυ της θάλασσας
Σα μιά φωτιά του καλοκαιριού κι ένα μαντήλι του Μάη
Κι άς ήσουν μιά φορά κι εσύ ένα γεράνιο κύμα της
Ένα πικρό βότσαλό της
Ένα μικρό χελιδόνι της σ'ένα πανέρημο δάσος
χωρίς φωτιά για τη χαραυγή χωρίς αστέρια την άνοιξη
Μέ τη ζεστή σου καρδιά γυρισμένη στά ξένα
Στα χαλασμένα δόντια της άλλης ακρογιαλιάς
Στά πεθαμένα παιδιά της αγριοκερασιάς και της φώκιας.

Νίκος Γκάτσιος


- Ζωή
Άξιον εστί

ΙΕ'

Θεέ μου συ με θέλησες και να, σ' το ανταποδίδω
Τη συγγνώμη δεν έδωσα,
την ικεσία δεν έστερξα,
την ερημιά την άντεξα σαν το χαλίκι.
Τι, τι, τι άλλο μου μέλλεται;
Τα κοπάδια των άστρων οδηγώ στην αγκάλη σου
κι η Αυγή, πριν προλάβω,
στα δίχτυα της τα 'χει μακριά παρασύρει,
που συ τη θέλησες!
Λόφους με κάστρα και πελάγη με καρποφόρα
στεριώνω στον άνεμο
κι η καμπάνα τα πίνει, αργά, του δειλινού,
που συ τη θέλησες!
Υψώνω χόρτα σαν να φωνάζω μ' όλα τα φρένα μου
και να τα πάλι που καταπέφτουν
από το κάμα του Ιουλίου,
που συ το θέλησες!
Τι λοιπόν, τι άλλο, τι νέο μου μέλλεται;
Ιδού που εσύ μιλείς κι εγώ αληθεύω.
Σφεντονάω την πέτρα και βρίσκει επάνω μου.
Ορυχεία βαθαίνω και τους ουρανούς εργάζομαι.
Τα πουλιά κυνηγώ και στο βάρος τους χάνομαι.
Θεέ μου συ με θέλησες και να, στο ανταποδίδω.
Τα στοιχεία που είσαι,
ημέρες και νύχτες,
ήλιοι κι αστέρες, θύελλες και γαλήνη,
ανατρέπω στην τάξη κι εναντίον τα βάζω
του δικού μου θανάτου,
που συ τον θέλησες!

Οδυσσέας Ελύτης


- Eternal Peace within Life

The hesychast is one who says "My heart is strengthened" (Psalm 57).
The hesychast is one who says "I sleep but my heart watches". (Song of Songs 5.2). Close your cell door to your body, the door of your lips to words, the interior door to spirits. Hesychia is worship and uninterrupted service of God.-

Saint John Climacus,
the Ladder of Divine Ascent
Step 27

Τετάρτη, Ιουνίου 14, 2006

Time and Farewell

The Tempest - A Play By William Shakespeare

Prospero's Farewell to his Magic

Our revels are now ended. These our actors,
As I foretold you, were all spirits and
Are melted into air, into thin air;
And, like the baseless fabric of this vision,
The cloud-capp'd towers, the gorgeous palaces,
The solemn temples, the great globe itself,
Yea all which it inherit, shall dissolve
And, like this insubstantial pageant faded
Leave not a rack behind. We are such stuff
As dreams are made on, and our little life
Is rounded with sleep.


p.s.
A popular play at the free "Theater in the Park",

NY's Central Park that is.
Shakespeare's farewell to his art.
NY's farewell to its peace and dreams.




The magic of life is not there anymore.
Innocent people, spirits rise in the air.

The pained memory replaced Grace
with a monster showing a bearded face.





Fire and Ice














Some say the world will end in fire
Some say in ice.
From what I've tasted of desire
I hold with those who favour fire.
But if it had to perish twice,
I think I know enough of hate
To say that for destruction ice
Is also great
And would suffice.

Robert Frost.

Δευτέρα, Ιουνίου 05, 2006

Άγιος Γεώργιος - Ο Τροπαιοφόρος Δρακοκτόνος

Ο Άι Γιώργης σκοτώνοντας τον Δράκο (Ύλη, δεσμοφύλακα της γνώσης) σώζει την ευγενή κόρη, τα ανθρώπινα θύματα, και απελευθερώνει την πηγή της ζωής (εσωτερική γνώση, αθανασία της ψυχής).

Ο Άι Γιώργης μου, μια βασανισμένη εικόνα, το μόνο οικογενειακό κειμήλιο που διασώθηκε απο την Τουρκική Γενοκτονία. Πάνω της έβλεπες την φθορά ενός ολόκληρου λαού. Η ξύλινη εικόνα περίτεχνα σχεδιασμένη πάνω σε σκληρό ξύλο φαίνεται ότι πέρασε άσχημες στιγμές. Ξεθωριασμένη σε σημεία μ' ένα μεγάλο ράγισμα στην αριστερή πλευρά απο πάνω μέχρι κάτω, σαν η σπάθα ενός Τούρκου να την είχε πληγώσει. Η εικόνα παρέμενε όμως ακέραια χωρίς ούτε γωνίτσα να της λείπει. Ο Άγιος προστάτεψε την οικογένεια (όσοι είχαν απομείνει) που την συνόδευε στον επικίνδυνο δρόμο της προσφυγιάς. Η εικόνα διέσχισε καυτές ερήμους μαζί τους, ανέβηκε βουνά μέσα σε καταρρακτώδεις βροχές, κατέβηκε δυσκολοπάτητες πλαγιές και διέσχισε βρεγμένα ποτάμια μαζί με το εντεκάχρονο κορίτσι που την κράταγε στον κόρφο της. Ένα κορίτσι με ένα πρόσωπο όλο αποφασιστικότητα και μ' όμορφα χέρια με μακρυά λεπτά δακτυλα. Αικατερίνη το όνομά της, η γιαγιά μου.

Η μόνη εκκλησία αυτού του χωριού της Καππαδοκίας, που γενιές Ελλήνων συγγενών μου εκεί μεγάλωσαν πριν εξοντωθούν απο τους Τούρκους στην Γενοκτονία, ήταν ονομασμένη προς τιμή του Αγιου Κωνσταντίνου και Ελένης . Ο Άγιος Γεώργιος ήταν όμως ο προστάτης των χριστιανών της περιοχής, γέννημα θρέμμα της Καππαδοκίας. Σαν ανώτατος Ρωμαίος αξιωματικός μαρτύρησε, νεός 28 χρονών, για να προστατεύσει τους Χριστιανούς απο τις θανατικές καταδίκες του Διοκλητιανού. Κάθε Χριστιανικό σπίτι είχε την εικόνα του Άι Γιώργη, μικρή ή μεγάλη, σε κάθε εικοναστάσι. Πολλοί μουσουλμάνοι στην περιοχή τον σέβονταν, είτε γιατί ήταν πρώην Χριστιανοί, είτε γιατί ήταν κρυπτοχριστιανοί, είτε γιατί είχαν δει με τα ίδια τους τα μάτια θαύματα να γίνονται στο όνομα του Άι Γιώργη.

Ο γενναιός ιππότης εμφανίζεται στις εικόνες μετά τον 13ο αιώνα πάντα καβάλλα σε άσπρο άτι σύμβολο καθαρής ψυχής, με δορυ και πανοπλία πάντα σε μάχη με τον άγριο δράκο, που συμβολίζει την βαρβαρότητα της Ύλης, για να σώσει την όμορφη κυρά, την Αλήθεια του Θεού, την Εκκλησιά. Οι δράκοι αντιπροσωπεύουν την μοχθηρότητα, την κακία, και λέγεται ότι είναι σφοδροί, απάνθρωπα σκληροί, και άπληστοι για χρήμα και δύναμη. Ο Άι Γιώργης μάχεται το Κακό για να προστατέψει την Χριστιανοσύνη. Το σκότωμα του δράκοντα είναι η σύγκρουση ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι. Η νίκη του αγίου φωτός απελευθέρωνει την Ψυχή που ετοιμάζεται να φαγωθεί από τα κατώτερα πάθη και τις επιθυμίες.
Ο καθενας μας έχει ένα δράκο αμαρτίας ή διαφθοράς να παλέψει για χάρη του Ιησού Χριστού και Σωτήρα μας. Ο Άι Γιώργης που τον επικαλέστηκαν οι αγωνιστές του ΄21, Κολοκοτρώνης και άλλοι, να τους βοηθήσει στον αγώνα της Ελευθερίας και της Χριστιανοσύνης είναι πάντα κοντά σ'αυτούς που τον καλούν σε βοήθεια στον δίκαιο αγώνα. Επικαλούμενος να παρέμβει ζητώντας χάρη απο τον Θεό να μας βοηθήσει στις μαχες της ζωής, άλλες μεγάλες άλλες μικρές.

Οι δρακόντιες προπαγάνδες αντιχριστιανοσύνης στην χώρα μας θα βρεθούν αργά ή γρήγορα με την πλάτη στο χώμα θανάσιμα πληγωμένες.
Ευλογημένο το όνομά του Θεού, στο τέλος πάντα γίνεται το θέλημα Του.

''Δε λογαριάζω τα αξιώματα, δε με συγκινούν οι δόξες και τα πλούτη, δε φοβάμαι το θάνατο''. Άγιος Γεώργιος προς τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό.